جانان من

باز دیشـــــــــب دل هوای کــــوی جانان کرده بود

نیمه ی شب آرزوی دیدن رخسار جانان کرده بود

او نمـــــــیداند. جــــواب اشک و آهش. خــنده بود

زین سبب دیشب سفر در کوی جــــانان کرده بود

روز شــــــــرم از آفتاب و دیـــده ی بیگــــــانگان

لیک او هر شب هوس در لعــل جانان کرده بـود

گاه و گه کاود بهر گوشه کنــــــــاری بی نصیب

در دل شب جان خود قـــــــربان جانان کرده بود

گرچه بشکستــــــــــه دل من بی ترحم نزد خلق

باز دل . من را فدای چـــــــشم جانان کرده بود

تا به کی باید "رســـا" لب را فرو بندد به عذر؟

این دل دیوانه خوارم نزد   جـــانان کرده بود

گیتی رسائی