خدا بی خبر بود

یکی گفت

دیدم سر کوه من عاشقی را

که پیراهن خویش از غم دریده

بهرکس بر او میزند سنگ

زنده خنده و مینهد بر دو دیده

بدیدم نگاهش

تهی بود و خالی

نه پر بود از غم ؛ نه رنگی ز شادی

ررخسازه اش شام گوئی هویدا

هم چیز پنهان ؛فقط درد پیدا

بگفتم

چرا کوه منزل گزیدی؟

چه آمد سرت ؟ کین مکانی رسیدی؟

بگفتا

زبس درد دیدم

بهر گوشه رخساره ی زرد دیدم

زدم هرچه  فریاد ها بی اثر

خدا گوئی آن دورها بی خبر بود

رسیدم به اینجا که شاید

خدا بشنود ناله و سویم آید

ولی گوئیا رفته آن دورترها

دگر خسته گشتست زین شور و شرها

"رسا" راه خود گیر کین جا خبر نیست

خدا هم درین دور و برها گذر نیست

#گیتی_رسائی