تاوان دل شکستن

دادم به تو دل ، چه احمقانه

این بود ز گردش زمانه

یک عمر دل از همه ربودم

در دام تو من چو دانه بودم

گفتی که برو، کجا؟ ندانم

زین دام چگونه خود رهانم؟

من بسته ی دری و موی گشتم

وابسته به کوی و بوی گشتم

اسم تو به طالعم نوشتم

این بود تمام سر نوشتم

غافل که زمانه این نمیخواست

ما را بشکست و خویش برپاست

حالا به تقاص دل نشستم

تاوان منی که دل شکستم

بیهوده" رسا" مکن تو فریاد

اینست سزای آدمیزاد

#گیتی_رسائی