آدم اگر سرحال نباشه، تو خیابان باشه، سلام کنه، جواب سلام نشنوه، تا سر خیابان فکرکنان سر فرو خواهد بود و خسته!
حال تصور کنیم که دل در دلبندی ببندد، دلبند، دست رد بزند. مخصوصا زمانی که به دیگری تمایل نشان دهد. آدم یک حالی می شود.. که اگر خیلی خاطر عزیزش را بخواهد، فقط لب به سخن می گشاید که این سزاوار من نبود. که باز هم این درد ش از همه بیشتر است. این یعنی، ته غم!
پاسخ:
دردود به شما شاعر گرامی . وای که چه احساس دردناکی . و از دل این احساس چه میتوان گفت . زیبا و تاثیر گذار .