بندگی یعنی ستایش معبود، ستایش معشوق.. دل بستن به کنار عزیز، به لبخند محبوب...
یک عمر بی تاب یار. هر انسانی در واقع همین یک امید را دارد و بس. تمام این تلاشها و تحمل های تاریخ، رسیدن است به آغوش آرامش. یعنی دل. این میشود حاصل عمر. دل، در اینجا یعنی در آرزوی دلدار ماندن، چیزی که اگر بدبین باشیم، حداقل برای چند لحظه، هیچگاه حاصل نمیشود. و یعنی هیچ. در آرزوی دلداری که نیست. به هزار دلیل.
پاسخ:
سلام به شما عزیز مهربان .. دقیقا با شما موافق هستم . و چه داستانها و چه دردها و چه.................... در این راستا حسرتش به دل انسانها مانده و بیشتر بگویم که با خودشان به گور برده اند و نام این حسرتها را زندگی گذاشتند و رفتند.افسوس
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.