عشق غم انگیز
يكشنبه, ۸ دی ۱۳۹۸، ۰۷:۴۵ ب.ظ
- فراز و نشیبی عاشقانه و چوب خدا صدار نداره و صبوران تنگ دل را در وبلاگ giti.mihanblog . comمطالعه بفرمائید
- صبوران تنگ دل (فصل اول تا بیست وچهارم)
- صبوران تنگ دل ( فصل بیست و پنجم تا چهل وششم)
- صبوران تنگ دل ( فصل چهل و هفتم تا شصت وهفتم)پایان
- تقریبا زندگی"داستان دو برادر سید"و (فصل اول تابیست و پنجم)
- تقریبا زندگی .داستان دو برادر سید
- تقریبا زندگی .داستان دو برادر سید(فصل بیست ششم تاچهل وچهارم) پـــــایــــان
- خط خطیهای سرنوشت(فصل اول تاسی ام)
- خط خطیهای سرنوشت .فصل سی و یکم تا فصل شصت ودوم
- خط خطیهای سرنوشت (فصل شصت و چهارم تا هفتادو پنجم. پایان داستان)
- داستان فرار از برزخ به جهنم(فصل اول تاسی و چهارم)
- فرار از برزخ به جهنم( فصل سی و چهارم تا 54
در شعر، نکته ای دارم در زیبایی شناسی آن.
یک بیت را نگاه کنیم. قبل از اینکه به قافیه دوم برسیم، و بین را تمام کنیم، مواجهیم با یک سری کلمات ساده و درهم، اما به محض اینکه قافیه را خواندیم، وزن کامل می‌شود، ناگهان کل بیت پرواز می‌کند و بر شاخسار اندیشه ما می‌نشیند.
اما در زمانه جدید، حتی در زمانه قدیم هم اینطور بوده، عده‌ای کدام تمرکز دارند بر انتخاب کلمه، تصویر سازی پیچیده، شکل روایت مدرن.... در رمان هم همینطور، در داستان کوتاه، نگاه که می‌کنی می‌بینی تک تک جملات پخته و استفاده از کلمات و طول جملات و اصول نویسندگی را کامل رعایت کرده، اما به پایان داستان که می‌رسی، میگویی این چه بود که خواندم؟!
اما حالت دیگر که در این شعر و شعرهای اخیر می‌بینم، یک پختگی دارد و آن اینکه از کلمات ساده استفاده شده، اما کل شعر را که می‌خوانی، تمام که می‌کنی، قندی در دلت آب می‌شود که طعم فهم می‌دهد. تشویق کننده است به سوی نور. به سوی گرما. این یعنی آن خودش قافیه بودن. اینکه تمرکز از شعر برداشته شده و به معنا نزدیک شده. جالب این است که با این تغییر نگرش، شعر هم شعر از می‌شود. تو دل برو تر و دوست داشتنی تر می‌شود،مخصوصا با موضوعات عاشقانه و تمنا. جذاب است برای من..