دیوانه منم

دیوانه منم که دل نهادم

ایــــــن گونــه دلم به باد دادم

گر داد بخــــــــواهم از تو حــــــق است

پــــــــژمرده گلـــــــــی به دســـــــــــت بــــادم

گـــــیــــــتــــــــــــی رســـــــــــائـــــــی

تاوان زندگانی

آســـــــــمان چون گرددابری ، نقش باران می کشید

جای لالائی شـــــــــبها، رعد غـــران می شنید

تانفـــــــس باشد نبیند روی آرامــش کسی

رندگانی داده و زندان به تاوان می خرید

گــــــیـــــتــــی رســــائـــــی

بی خبر از خویشتن

به کنارت به خدا  زخویشتن بی خبرم

اگرم کــــــنی فرامـــــــــــوش ، نیابی اثرم

به چه کس بَرَم شکایت زچه کس کنم حکایت

که تــــــــو دریائی و مـــــــن بی تو ســـــــرابی دگرم

گیتی رسائی

دل آشوبم

خسته ام

آسمان خیال

ای آفتاب ِ جهانبــــــخشِ آسمان خیال

که در کنار تو شاید رسم به جاه و جلال

به این امید که دارم ترابه خانه خویش

خدایگان همه جمعند این چنین به مثال

گــــــیتــــــی رســــــــائـــــــــــــی

همنفس

در نــــــــهانخانه ی دل نیســـــــــــت به غیر از تو کسی

اندرین خانه دگر نیــــــــست کسی ،هــــــمنفسی

گرچــــــــه تنهاست خیال تو مرا مونس و یار

یادتو گلبن عشقم، ندهم جا به کسی

گیـــــــــتی رســـــــــــائی

جادوی خیال

من به شب خو کرده ام

شب ،سکوتش، تا بلندای خیال

تا به اوج کهکشان

تا به رویاهای دور

تا به دامان ستاره

بی عبور

تا نیاز

تا به اعماق زمین سخت و سرد

تا به سرداب سیاه

میبرد با خویشتن روح مرا

من به شب رو کرده ام

من به تاریکی به غم خو کرده ام

من به تنهائی ، به شب

جغدکی هستم اسیر آرزوهای محال

عاشق دنیای خویشم

من "رسا" یم

خویش را در خویش جادو کرده ام

گیتی رسائی