بخت من

کاش می دیدم چنین روزی به بخت خویشتن

تا که آتش می زدم  آتش . به بخت خویشتن

هرچــــــه می دیدم جواب ناله هایم صبر بود

گاه لعنت می فرستم من به بخت خویشتن

گیتی رسائی

جانم فدای تو

ای مهربان ترین ، جانم فدای تو

ای یار نازنیـــــــن ، جــانم فدای تو

جــان داده ای به من، دلداه ام به تو

تاهستــــی ای عزیز، جانم فدای تو

گیتی رسائــــــــــی

ا

ای عش

زندگانی مرگ مادر زاد بود

زنــــــــــــــــده بودن را نکــــــــــــــــــــــردم تجــــــــــربه

هــــــــــــــرنفس یک مــــــــــــــرگ مادر زاد بــــــــــود

این دل غمدیده هرگز خوش نبود

آسمانــــــم ابری و غمناک بود

کاش میــــــــــــــــــشد زآشیـــــــــــــــانه پر کشــم

حســــــــــــــــــرتم یک لحـــــــــــــــظه در افلاک بود

هرنفس با هر بهانه سوختم

زندگانی مرگ مادر زاد بود

گیـــــــتـــــــــــی رســـــــــــــــائـــــــــــــــــــی

بیزارم

مـــــــــن دام نهــــــــادم که به دستــــــــــت آرم

در کــــــــــــنج دل خودم نـــــگاهت دارم

چون ماه بـــــتابی به شب تاردلم

اکنون بخدا از نگهت بیزارم

گیتی رسائی

آرام ما باش

بیـــــا با ما دمــی آرام مــــا باش

دمی هم دلبر و جانان مـــا باش

ندارم حسرتی جز روی ماهــت

خــــــیال ثابت دنـیای ما باش

گیتی رسائی

اسیر و پای بند

ما را تو ببین که پای بندت شده ایم

پیش همگان مایه ی خندت شده ایم

این نیست سزای عاشقی کردن ما

اینگونه که در بــند کمندت شده ایم

گیتی رسائی

طالع من

دیوانگــــــــیم ببین چه کـــردم باخویش

این گرگ به رهگذار عشقت شد میش

برخــــــویش مـــناز ، طالع من این بود

عادت شــده اینکه میزنم بر خود نیش

گیتی رسائی

مترسانم

متـــــــرسانم ز رنـــــــــج و نــــــاتوانی

که بگذشتــــــــم من از این زنــــدگانی

تورا در خـــــواب بودم خـــــــواب دیدم

زپا تا ســــــر تو را مــن  مــی ستودم

تو در خــــــــوابم چنان مهتــــاب بودی

به چشـــــمم عـشق را مــعنا نمودی

چه گــــــویم ؟تابِ گفتن دادم ازدست

زنامت می شود هــــر ذره ام مــست

متـــــــرسانم ز شیــــدائی ز مستی

که من بگذشتـــــه ام از مرز هستی

اگـــــر خوابم، به دیـــــدار تو مشتاق

به بیــــــــداری زدرد هــجر بی طاق

خوشــــــــم اما بـه پایت اُفــــــتادن

که جز وصـــــلت نباشد خواهش من

نگاهـــــــت هستـــی ام از من ربوده

"رســــــا" هر قصه را با غم سروده

گیتی رسائی

اسمان درد است

آســــــمان درد است ، کــــــو درمـــــــــان ما؟

مـــــی گدازد پیـــــش خــــــلق ایمان ما

عاشـــــقانه دل سپــــــردیم و نشد

پیش چشمم رفت از تن جان ما

گیتی رسائی

به یاد جوانی

زیادهـــــــــای جوانــــــــی فقط دلـــــــی مانده

چه ســــــالها که برفتست وحسرتی مانده

کنون کنار همیم لیک خسته فرسوده

تو گوئیا که جهان بوده تا چنین بوده

گیتی رسائی

فراموشی

فراموشی چه درمانیســــت یارب؟

چـو این درمان به دنیا نیست یارب

مـرا یارب چـــــرا درمان نکـــردی؟

جدا از مــن زمانی نیست یارب

گیتی رسائی

کاش میشد

کاش می شــــــــــــــد که زنو زندگی آغاز کنم

پیش هر ناکس و کــــــس سفره دل باز کنم

بازگویم به همه رشتـــــــه ی افکارم را

زقفس بال زنان سوی توپروازکنم

گیتی رسائی

عقل و دین رفت

من حریف دل دیوانه نی ام

سالــها هست درین خانه نی ام

عقــــــــل و دین رفـــــــت دل آمد به میان

آن شـــــــــــرابم که به پیــــــــــمانه  نــــــی ام

گــــــــــــیـــــــــتــــــی رســــــــــــــــــــــــائـــــــــــی

طاعون عشق

زدرد عــــــشق مگو .سیـــــنه ام از آن خون است

مثــــــــال دردِ دلم دردهــــــــای مجــــــنون است

نبود حاصــــــــلم از عشق جزغـــــــم و  حـرمان

همیـــشه گفتم و گویم که عشق طاعون است

گیتی رسائی

غصه های نهانی

گمان مــــــبر که زبانت غـــــم دلت گوید

ویاکه ناله و آهــــــی غم ازدلــــت شوید

چــه دردها که کند سینه ات زغم سوراخ

چه اشکها که چو آید فقــــط رخت پوبـد

گرفتــــــم اهــل دلی آمدو غمت پرسید

مباش دلخوش از آنی که اورهت جــــوید

نمی شــــــــود غم پنهان عیان در آئینه

نباشد آب چو در کوزه .کــی لبت بوید

کـــه غصه های نهانی"رسا"نهان بهتر

زخـــــــــارهای بیابان کجا گلـــی رویـد

گیتی رسائی

دریا خندید

ابر به باران گفت

من خالق تو هستم . اگر نبودم چه میکردی؟

قطره ی باران به دریا رسید و

دریا خندید.

گیتی رسائی

افسوس نمی خورم

افســـــوس نمـــــــــی خورم که رفتـــی ز بَرَم

من بــــوده ام و هســــــتم و خونین جگرم

برســـــوختگان نظر نمی باید کـرد؟

ای کاش نبود در جهانی اثرم

گیتــــی رســــائی

دل بریدیم

ما از دل خویشتن بریدیم

جز غم به جهان مگر چه دیدیم

هرجـــــــام که لب برآن نــــهادیم

غیـــــــــــــر از غم ودرد کی چـــــــــشیدیم

گیتی رسائی

هدیه نما تو عشق را

گفت زخویش خسته ام

دل به فراق بسته ام

تاکه زتو گسسته ام

درغم دل نشسته ام

*****

گاه مرا تو یاد کن

خسته دلی تو شاد کن

لطف نما تو داد کن

درره عشق جهاد کن

*****

من توام و تو عشق را

آتش و شور عشق را

همچو"رسا" تو عشق را

هدیه نما تو عشق را

گیتی رسائی

قصه ی صاحبدلی

به دل گفتــم چرا افسانه  گشتی؟

اسیری این چنــــین دیوانه گشتی؟

بگـــفتا قــــــصد من صاحبدلی بود

چرا پــس همدم  پیمانه گشتی؟

گیتی رسائی

گرگ اجل

افسوس مخور جهان همین است

بیــــــــهوده مــــنال این چنـــــــین است

خـــــــــــوش باش که نیـــــست فرصتی بیش

گــــــــــــرگیست اجــــــــــــل، که در کمیـــن است

گـــــــــــــیتـــــــــــــی رســـــــــــــــــــــائـــــــــــــــــــــــــی

راست گفتی

توگفـتی ، من ندانسته شکستم

درعشــــــــقت به روی دل نبســـــتم

همــــــه درد است .آری راســـــــت گفتی

چـــــــــه بیـــــــــــــــــهوده به پای تو نـــشستم

گــــــــــــــیتـــــــــــــــــــــی رســــــــــــــــــــائـــــــــــــــی

عمر بی مایه

یک روز دلم به دیدنــــت خوش کردم

یک روز به لب گزیدنـــت خوش کردم

اینگونه گذشـــــت عمر بی مایه من

گاهی به صداشنیدنت خوش کردم

گیتی رسائی

دلت جنگ گرفت

از نقش رخ تو شعر من رنگ گرفت

چون متـرسکی به سینه آهنگ گرفت

امــــــــروز کنار تو دلـــــــــم شادان اســـت

هـــــــرچند که بامـــــــنت دلت جــــــنگ گــــرفت

گـــــــــــیتـــــــــــی رســـــــــــــــائــــــــــی

رفته ام با دگری

دلخـــــــونم از اینــــــکه رفته ای با دگـــــری

مـــــــن زار و زبــــــــون تــــــو در کنار دگری

هـــردرد که می کشـم من ،ازدست منست

گفتـــــی تو برو، که رفتـــــــه ام با دگــری

گیتی رسائی

تو هستم کردی

دیدند به جـــــرعه ای تو مستم کردی

من نیست شدم ولی تو هستم کردی

و آنگاه شــــکستی به جفا بال و پرم

ای وای مگو ، آلت دستــــــم کردی

گیــــتی رســــــــائی

ببین حالم

تو بودی آتشی  گرم و سوزان

گلــــــستانم ز آتش شد نیستان

ندانــــــــستم به آتــــــش خانه کردم

ببیــــــــن حالم شـــــــدم چون می پرستان

گیتی رسائی