درد را با درد می کردم دوا
این بود رسم همه درمانده ها
تا خدا هست و خدائی مـــــیکند
هست این آتش به پا در ســــینه ها
درد را با درد می کردم دوا
این بود رسم همه درمانده ها
تا خدا هست و خدائی مـــــیکند
هست این آتش به پا در ســــینه ها
نــــــشاندم خاطراتم پیــــــــش رویم
دل دیوانه ؛ میخـــــواهی بگـــویم؟
بــــــگویمبا مــــــنِ رســــواچه کردی؟
شــــــدی عاشق، مرا دیوانـــه کردی
ز روی صــــــدق با من گفـــــتگو کن
بــــــرایم کوه صـــــــبری آرزو کــــن
نمیدانـــــــی چه کـــــردی ای همآورد
نهـــــــادی روی هــردردم توصــــــددرد
ز ناکامــــــی گرفـــــتم نمره ی بیست
درین عالم زمن ناکامـــــتر کـــــیست؟
بــــــــدنیا آمـــــدم با حـــــــیله و ، رنگ
گناهم چــــیست ایدل انــــدرین جنگ؟
هــــزاران رنــــــــگ کردی تو غمم را
نـمودی کامل اکنـــــون ماتمـــــــم را
رُخَم گشـــــــته ز زردی زعــــــفرانــی
ندارد هــــــیچکــس از من نـــــشانی
"رســــــا" دارد گِلــــــه از آفریـــــــنش
که بودن هســــــت و، باشد کــمترینش
ایکاش بیائی و ، فرامـــوش کنی
آماده ام ، گــر درد دلم گوش کنی
خواهــــم که بیائی بنشینی ببرم
جانم بشود شراب و ، تو نوش کنی