گرگ جهانخوار

رویا های تنهائی - گرگ جهانخوار

مارا تو مکن مقایسه  با دل خویش

تو گرگ جهانخواری و ما بچه ی میش

بیچارگی ماست که در بند توئیم

با آنکه زنی به جان ما صدها نیش

یغما گر

دریاست دلم

من زدل آموختم

دل سپردن آسان نیست

وصله های دل

رویا های تنهائی - وصله های دل

با دو چشم اشکبار 

من دل صد پاره را هرشب نشستم 

دوختم 

وصله های رنگ رنگ بردل 

زدم 

گاه زرد و گاه سرخ و گاه سبز

رنگ هر وصله به رنگ حال و

روز دل زدم

وصله ی دلواپسی ها

رنگ زرد

صورتی رنگ وصال یار بود

رنگ آبی رنگ دریای خیال

وصله ی روز خوشیها سبز

بود

وای رنگ سبزِ وصله سرخ 

شد

خون دل بر دستهای من 

نشست 

سرخ شد آن وصله ی 

سبزینه رنگ

روز هجران نرم نرمک میرسد

رنگ سرخ وصله رنگ روز درد

تا ابد وصله به رنگ سرخ ماند

سوزنم چون یادگاری روی

دل جامانده است 

 

دریاست دلم

پاک باخته

من زدل آموختم

باران

ناز نگاه

مهمان دل

رویا های تنهائی - مهمان دل

 

در دل که نــــــشست هرکه ، صاحـــــــــبدل شد

دریاســـــــت دل غـــــــمین و، او ساحل شد

هرمــــــــوج نشانه ای ز آرامــــــش یار

مهمان برسیدو ، دل زغم غافل شد

دریاست دلم

پاک باخته

من زدل آموختم

غم جفا

باران

ناز نگاه

دریاست دلم

رویا های تنهائی - دریاست دلم

دریاست دلم ؛ غم تو ســـاحل ؛ من آب

چون قایق بشــــــکسته ام اندر مرداب

تاکی زتو بشنوم نـــــه و؛ خون بخورم؟

من آتش عشقم و ؛توهمچون سرداب

من زدل آموختم

باران

ناز نگاه

دل سر بهوا

رویا های تنهائی - دل سر بهوا

پاک باخته

من زدل آموختم

دل سپردن آسان نیست

غم جفا

باران

ناز نگاه

نهایت آرامش

حیف از تو

هوس آزادی

من زدل آموختم

رویا های تنهائی - من زدل آموختم

من مدارا  را ز دل آموختم 

بی صدا دردی به دردی دوختم 

همــــچو او در اندرون  افـــــروخــتم

لـــــب فرو بـــــستم ، نگــــــفتم ســـوختم 

دل سپردن آسان نیست

باران

ناز نگاه

حیف از تو

هوس آزادی

ستاره چین

دل سپردن آسان نیست

رویا های تنهائی - دل سپردن آسان نیست

دل سپــــــردن همـــــیشه آسان نیست 

دل همیشه که تحــــــت فــرمان نیست

ناخـــــلف تر   ز دل ندیـــــــده کــسی

ازمــــــن و از شما که پـــــنهان نیست

باران

نهایت آرامش

حیف از تو

ستاره چین

عاشق صادق

گهی از روبرو گه پشت شیشه

غم جفا

رویا های تنهائی - غم جفا

ســــــــالــــها درد با دلــــــم خــــــــو کــرد

وآن سپــــــس با غم و  جــــــفا خو کرد

حاصل عمر و هستی ام  این شد

با دو صد درد بی دوا خو کرد

باران

ناز نگاه

نهایت آرامش

حیف از تو

هوس آزادی

ستاره چین

عاشق صادق

گهی از روبرو گه پشت شیشه

باران

رویا های تنهائی - باران

مـــــن آن باران و بـــــــــرف داغدارم 

بــــــه باریدن ز ابر غــــــم دچــــــارم

زمانـــــی ابر بـــــــودم جــــــای باران

کــــــنون بارم تـــــو گوئــــی وامدارم 

چه خوش باشد که گردم ساکن موج

که مــــــن جانی زجنــــــس آب دارم 

 

کـــــنم ســـیراب هر لب تشنه ای را

بـــــخود بالم که هــــــمرنگ بهــــارم 

بِــــــشُو یم روی گل با بارش خویـــش

هــــــزاران نقـــــش بندم بـــــر نگارم 

گــــــهی گــــــــردم نشان باد و بوران

ســـــــیاهی ارمـــــــغان آرد غـــــبارم 

 

نمیـــــــخواهم که باشـــــم آن زمانها

چه ســـــازم نیـــــــست آرام و قرارم 

مــــــنم آن قــــــــطره ی رخشان باران 

گـــــــهی دریا گــــــهی در رهـــگذارم 

از آن ترســــــم بیـــــفتم بر خس و خار

"رســـــــا" آنگه تو دانـــــی حـــال زارم 

نهایت آرامش

هوس آزادی

ستاره چین

پابست بودم

وای از بیداد

ناز نگاه

رویا های تنهائی - ناز نگاه

ما را تـــــــو خــریده ای به یک ناز نگاه 

بفروخته ای به ناله و حـــسرت و آه

 

زین دادو ستـــد چه سود کردی جانا؟

ایــــــکاش که بودی  از دل مــــن آگاه

 

 

حیف از تو

ستاره چین

عاشق صادق

وای از بیداد

شیشه عمر من

نهایت آرامش

رویا های تنهائی - نهایت آرامش

شب و روزم شــــــــده با ترس اَجین

سرکشیدســــــت به دل آتــش کین

 

ســـــــوزدم آتــــــش و می افروزدم

وه چه تلخ است خطوطش به جبین

 

هـــــــمه گفتند و ، شنــــــیدیم همه

چاره ای نیــــــست بغیر از تمــــکین

 

گرچــــــه گهواره شروعـــی زیباست

هســــــت پایان رهـــــــش تلخترین

 

وه  "رســـــــا" دل مده بر دور فلک

هســـــــت آرامــــش ما زیر زمین

 

گهی از روبرو گه پشت شیشه

شیشه عمر من

کو هنر؟؟

حیف از تو

رویا های تنهائی - حیف از تو

رفـــــتم که تو یار مـــــن نباشـــــی

خارم  ، توکـــنار مــن نبـــــــاشی

حیف از تو به آتشـــم بسوزی

هرچند از آن من نباشی

ستاره چین

گهی از روبرو گه پشت شیشه

پابست بودم

شیشه عمر من

کو هنر؟؟

عزای دل

هوس آزادی

رویا های تنهائی - هوس آزادی

دیدم ترا ،چه سود؟ هوس رفته از دلم 

حسرت نمیخورم که نفس رفته از دلم 

من در سکوت مـــــرگ ندارم صدا دگر

آزادی از  درون قفـــــس رفــــته از دلـم 

ستاره چین

گهی از روبرو گه پشت شیشه

پابست بودم

شیشه عمر من

کو هنر؟؟

عزای دل

ستاره چین

رویا های تنهائی - ستاره چین

بر عرش بُدَم ، خاکِ زمینم کردی

دریابُدَم و ، آیـــــــنه بینــــــم کـــردی

لبخند مزن ،نمک به زخـــمم تومـــــپاش

مـــــن مـــــاه بُدَم ، ســــــتاره چیـــــنم کردی

هوس آزادی

عاشق صادق

گهی از روبرو گه پشت شیشه

وای از بیداد

شیشه عمر من

کو هنر؟؟

عاشق صادق

رویا های تنهائی - عاشق صادق

شدم افسانه در چشــــم خلایق

به بستان آتشی همچون شقایق

مرا افسوس دســــتِ کم گـرفتی

نبودی عاشقی در عشق صــادق

هوس آزادی

گهی از روبرو گه پشت شیشه

شیشه عمر من

کو هنر؟؟

پابست بودم

رویا های تنهائی - پابست بودم

شدی همبازی دل ، مست بودم 

وزین بازیچه ها سر مست بودم

ندانســـــتم که آتش بازیست این

توبگذشتی و ، من پابســـت بودم

هوس آزادی

ستاره چین

عاشق صادق

گهی از روبرو گه پشت شیشه

وای از بیداد

شیشه عمر من

کو هنر؟؟

وای از بیداد

رویا های تنهائی - وای از بیداد

با حضور تو زندگی سخت است 

بی حضورت زندگانی سرد

من چه هستم ؟ نشان سرگردان

گم شده در غبار بی پایان 

من نه آنم ، نه این ، نمیدانم 

رفته از دست کفر و ایمانم

کاش میشد زدل زنم فریاد

داد اینست؟؟؟ وای از بیداد

 

کو هنر؟؟

گشتیم و گشت

خزان زرد

نبودی نوش دارو

نا پختگی در عشق

چین و شکن

شیشه عمر من

رویا های تنهائی - شیشه عمر من

شراب ناب نخواهم ، ز چشم تو مـــستم 

چنان ز خویش برفتم که از جـــهان رستم 

مزن تو طعنه به مـــــــن؛ جام باز میخواهم 

نه جام ، شیشه ی عمرم بده تو دردســتم

کو هنر؟؟

گشتیم و گشت

خزان زرد

نبودی نوش دارو

نا پختگی در عشق

چین و شکن

کو هنر؟؟

رویا های تنهائی - کو هنر؟؟

 

 

نـــــیستم شـــــادان من از دنیای خویش

در بَرَم مــــــانده دلی ؛غـــمگین و ریــــش

 

آســـــــمانـــــم گاه ســـــــــرخ و ، گاه زرد

من چــــنینم ، کـــــس نباشــــــد آگـــهیش 

 

در هــــمین حــال و هـــــــوا دل می تپــــــد

نیســــــت دیگر طاقـــــتم از  هست خویش

 

رفــــت دینــــــــم ، خالی از ایمـــــــان شدم

درد گــَــــشته دین .، غمها گــــــشته کیــش

 

آری این دنیـــــــــا هـــــمین هیچ است هیچ

قطره ای نوش اســــــت ،باقی هست نیش

 

کــو هنر؟ تا غـــــــم به شـــــــادی بســــــپُرَم 

ونــدران  ســـــــودا نـــــمایم بنـــــــدگــــــیش

 

گو"رســــــــا" دیوانگــــــی هـــــم عالمیست

گـــــــرگ هــم باشی ز تو ســــــــازند  میش

 

 

گشتیم و گشت

 

دیوانه ی خوشدل

نبودی نوش دارو

 

چین و شکن

به رخساره جوانم

هستی نقس