نوشتم نامه

شکوه از بودن

سیـــــــنه را از غصه شستم. تا رهاگردم زغم

دل به دریاهــا سپـــــــردم. تا جدا گـــــردم زغـــم

آتـش دل را نــــــــهان کـــردم ز هـــــر بیــگانه ای

صدهـــــــزاران بار مُــــردم. همـــــچنان دیوانه ای

لاله گر خونین دلـــــی دارد زمانش بیش نیـــست

آه میسوزم که همچون من به جانش نیش نیست

حســـــرتی هرگز نبردم بی خیـــــــالِ عـــشرتم

بر سیه روزان نــــــظر کردم همان شـــــــدعبرتم

گرچـــــــه داغم از تب دنیا . نمی خواهــم بسی

لیک مــیسوزم که هستم هیچ. چون خاروخسی

کـــــس نمی داندچه مـی گویم خدا داند و من

بیهـــــــده هرگزخدا داند. نمــــی گویم سخن

بسته ام عهدی که درد خویشتن پنــهان کنم

بــــــــردن این بار را شــاید چنین  جبران کنم

غـــــم نهان کردن چه حاصل رخ نمایان می کند

چون "رسا" گرلب بدوزی دیده عریان می کند

گیتی رسائی