هرچه پیش آید
دوشنبه, ۱ تیر ۱۳۹۴، ۰۶:۵۱ ب.ظ
سرنشــــــــین قایق عشقم ولــــی دلمرده ام
بوستان عشق جایم . شاخه ای پژمرده ا م
دلستـــانی نیست دیگر . غرقِ دنیای خودم
خنده برلب میـــــنشانم .درنهان افسرده ام
آسمــــــانم هست.امـا بی ســــــتاره .تارِتار
من زدست خویشتن بیش از همه آزرده ام
درسکوتم هــست غوغا در دلم آتــــشفشان
من غم دل را مثال شهد شیرین خورده ام
هرکه می پرسدچرا با خویشتن بد میکنی؟
پاسخم اینــست .عمری بارِدل را برده ام
سینه ام شد پاره پاره قامتم شد همچو دال
بسکه بنشاندم هزاران رنگِ غم برگُرده ام
ای"رســـا" دیگر نباید بیش ازین ها ناله کرد
خویش رابرهرچه پیش آید کنون بسپرده ام
گیتی رسائی
