نشان دل

شــــــب اگر نیســــت مرا خواب، ز آزار دل اســــت

آتش ار هست فقـــط زیرسرو کار دل است

فــــــــتنه ها می کند و باک نــــــدارد ز کســــــی

تانفس هست قفس خانه وابزار دل است

می رود مســــــــت و ندارد زهـــــــوس پــــروائــی

هرچه آتش بسرم ریخت ازاینکار دل است

تا هــــوا هست و دلی هســـــت که ســــازد با وی

سازگاری به هوس شیوه و رفتاردل است

هــــــــرکه را هســـــــت دلی عــــــــقل بدو رو نکند

عقل بازیچه ی دستان هوسبار دل است

رنگ و روی رخ مـــن هـــــــــست نشان غــــــم من

این همه نقش فقط بر در و دیوار دل است

همــــــــتی کـــــن که دگر بار ببـــــــینم رخ تــــــــو

می فروزم به خودم نیست ز آزار دل است

تــــــــرسم از آتش عشــــــــقی که بســــــــوزانندم

چون "رسا"رشته ی هرکار به دستاردل است

گیتی رسائی