بیا وفا کن

فریاد کنم ، زدیده فریاد

دادست زمانه این به من یاد

جای دل خوش ،به من دهد پند

سهراب  کجاست گویدت چند؟

صد زهر بداده گفته ات نوش

گردد چو زمان شود فراموش

افسوس تو حال ما ندانی

مائیم زمین تو آسمانی

ای کاش چو ما به بند بودی

دست بسته ی صد کمند بودی

آزاده توئی و ما گرفتار

تو بر سر کار و ما سر دار

هستی تو سواره ما پیاده

مادر چو ما بینوا نزاده

ما سوخته ایم از پس و پیش

بس کن تو دگر مزن به ما نیش

اکنون تو بیا به ما وفا کن

مار ا تو به حال خود رها کن

بیهوده"رسا" مکن تو ناله

این حکم شده به تو حواله

ا

#گیتی_رسائی