دقیقاً. مخصوصا اگر این مطلب را گسترش دهیم به تمام انتخاب های زندگی. در هر عملی، و در هر انتخابی.. باید با دوراندیشی و تعقل، راه درست را انتخاب کنیم. و باز با تعقل، از غرور فاصله بگیریم و از هوس فاصله بگیریم و پا در مسیر صحیح نهیم. که اگر جز این باشد، می شود فریاد بی حاصل.
اما در مورد عشق، در مورد دل بستن، تا حدودی این ماجرا پیچیده می شود. بله. دنیا بسیار پتانسیل در خویش فرو رفتن و دیوونه شدن و خسته و خاکستری... اما نه، حرف ش را نباید زد.. آفتاب هر روز مانند روز قبل طلوع می کند. می شود به گذشته بازگشت.. به شرطی که خودمان را ببخشیم. سخت است خودمان را ببخشیم. خدا را به کمک بگیریم. همانطور که موسی از خدا خواست که او را به خاطر قتل ببخشد. ما هم خودمان را به فرض کشتیم، اما خدا هست..
پاسخ:
سلام به شما آقای احمدی مهربان
یکدنیا ممنونم . گاه شرمنده ی شما میشوم هم برای تاخیر در پاسخگوئی چون بعلت گرفتاری شرمنده میشوم و هم خوشحالم که با افکارتان آشنا میشوم که بسیار هم برایم جالب و حائز اهمیت است