دلقکم

گاه گاهی که به خود می نگرم

دلقکم مست . زخود بی خبرم

مستیم نیست زجام و دف و نی

آتشی هست که زد بر جگرم

گیتی رسائی

فنا گشتم

بیا جانان بیا پا بر سرم نه

فنا گشـــــتم ، بیا جان بر تنم ده

مپرس از مـــــــن چرا از خود بریدم

که مــــــردن زینهــــــــمه غم خــــــوردنم به

گیـــــــتی رســــــــائی

مرام ماست

کار گردون

همدم من

دیوانه منم

دیوانه منم که دل نهادم

ایــــــن گونــه دلم به باد دادم

گر داد بخــــــــواهم از تو حــــــق است

پــــــــژمرده گلـــــــــی به دســـــــــــت بــــادم

گـــــیــــــتــــــــــــی رســـــــــــائـــــــی

تاوان زندگانی

آســـــــــمان چون گرددابری ، نقش باران می کشید

جای لالائی شـــــــــبها، رعد غـــران می شنید

تانفـــــــس باشد نبیند روی آرامــش کسی

رندگانی داده و زندان به تاوان می خرید

گــــــیـــــتــــی رســــائـــــی

بی خبر از خویشتن

به کنارت به خدا  زخویشتن بی خبرم

اگرم کــــــنی فرامـــــــــــوش ، نیابی اثرم

به چه کس بَرَم شکایت زچه کس کنم حکایت

که تــــــــو دریائی و مـــــــن بی تو ســـــــرابی دگرم

گیتی رسائی

دل آشوبم

خسته ام

آسمان خیال

ای آفتاب ِ جهانبــــــخشِ آسمان خیال

که در کنار تو شاید رسم به جاه و جلال

به این امید که دارم ترابه خانه خویش

خدایگان همه جمعند این چنین به مثال

گــــــیتــــــی رســــــــائـــــــــــــی

همنفس

در نــــــــهانخانه ی دل نیســـــــــــت به غیر از تو کسی

اندرین خانه دگر نیــــــــست کسی ،هــــــمنفسی

گرچــــــــه تنهاست خیال تو مرا مونس و یار

یادتو گلبن عشقم، ندهم جا به کسی

گیـــــــــتی رســـــــــــائی

جادوی خیال

من به شب خو کرده ام

شب ،سکوتش، تا بلندای خیال

تا به اوج کهکشان

تا به رویاهای دور

تا به دامان ستاره

بی عبور

تا نیاز

تا به اعماق زمین سخت و سرد

تا به سرداب سیاه

میبرد با خویشتن روح مرا

من به شب رو کرده ام

من به تاریکی به غم خو کرده ام

من به تنهائی ، به شب

جغدکی هستم اسیر آرزوهای محال

عاشق دنیای خویشم

من "رسا" یم

خویش را در خویش جادو کرده ام

گیتی رسائی

بخت من

کاش می دیدم چنین روزی به بخت خویشتن

تا که آتش می زدم  آتش . به بخت خویشتن

هرچــــــه می دیدم جواب ناله هایم صبر بود

گاه لعنت می فرستم من به بخت خویشتن

گیتی رسائی

جانم فدای تو

ای مهربان ترین ، جانم فدای تو

ای یار نازنیـــــــن ، جــانم فدای تو

جــان داده ای به من، دلداه ام به تو

تاهستــــی ای عزیز، جانم فدای تو

گیتی رسائــــــــــی

ا

ای عش

زندگانی مرگ مادر زاد بود

زنــــــــــــــــده بودن را نکــــــــــــــــــــــردم تجــــــــــربه

هــــــــــــــرنفس یک مــــــــــــــرگ مادر زاد بــــــــــود

این دل غمدیده هرگز خوش نبود

آسمانــــــم ابری و غمناک بود

کاش میــــــــــــــــــشد زآشیـــــــــــــــانه پر کشــم

حســــــــــــــــــرتم یک لحـــــــــــــــظه در افلاک بود

هرنفس با هر بهانه سوختم

زندگانی مرگ مادر زاد بود

گیـــــــتـــــــــــی رســـــــــــــــائـــــــــــــــــــی

بیزارم

مـــــــــن دام نهــــــــادم که به دستــــــــــت آرم

در کــــــــــــنج دل خودم نـــــگاهت دارم

چون ماه بـــــتابی به شب تاردلم

اکنون بخدا از نگهت بیزارم

گیتی رسائی

آرام ما باش

بیـــــا با ما دمــی آرام مــــا باش

دمی هم دلبر و جانان مـــا باش

ندارم حسرتی جز روی ماهــت

خــــــیال ثابت دنـیای ما باش

گیتی رسائی

اسیر و پای بند

ما را تو ببین که پای بندت شده ایم

پیش همگان مایه ی خندت شده ایم

این نیست سزای عاشقی کردن ما

اینگونه که در بــند کمندت شده ایم

گیتی رسائی

طالع من

دیوانگــــــــیم ببین چه کـــردم باخویش

این گرگ به رهگذار عشقت شد میش

برخــــــویش مـــناز ، طالع من این بود

عادت شــده اینکه میزنم بر خود نیش

گیتی رسائی

مترسانم

متـــــــرسانم ز رنـــــــــج و نــــــاتوانی

که بگذشتــــــــم من از این زنــــدگانی

تورا در خـــــواب بودم خـــــــواب دیدم

زپا تا ســــــر تو را مــن  مــی ستودم

تو در خــــــــوابم چنان مهتــــاب بودی

به چشـــــمم عـشق را مــعنا نمودی

چه گــــــویم ؟تابِ گفتن دادم ازدست

زنامت می شود هــــر ذره ام مــست

متـــــــرسانم ز شیــــدائی ز مستی

که من بگذشتـــــه ام از مرز هستی

اگـــــر خوابم، به دیـــــدار تو مشتاق

به بیــــــــداری زدرد هــجر بی طاق

خوشــــــــم اما بـه پایت اُفــــــتادن

که جز وصـــــلت نباشد خواهش من

نگاهـــــــت هستـــی ام از من ربوده

"رســــــا" هر قصه را با غم سروده

گیتی رسائی

اسمان درد است

آســــــمان درد است ، کــــــو درمـــــــــان ما؟

مـــــی گدازد پیـــــش خــــــلق ایمان ما

عاشـــــقانه دل سپــــــردیم و نشد

پیش چشمم رفت از تن جان ما

گیتی رسائی

به یاد جوانی

زیادهـــــــــای جوانــــــــی فقط دلـــــــی مانده

چه ســــــالها که برفتست وحسرتی مانده

کنون کنار همیم لیک خسته فرسوده

تو گوئیا که جهان بوده تا چنین بوده

گیتی رسائی

فراموشی

فراموشی چه درمانیســــت یارب؟

چـو این درمان به دنیا نیست یارب

مـرا یارب چـــــرا درمان نکـــردی؟

جدا از مــن زمانی نیست یارب

گیتی رسائی

کاش میشد

کاش می شــــــــــــــد که زنو زندگی آغاز کنم

پیش هر ناکس و کــــــس سفره دل باز کنم

بازگویم به همه رشتـــــــه ی افکارم را

زقفس بال زنان سوی توپروازکنم

گیتی رسائی

عقل و دین رفت

من حریف دل دیوانه نی ام

سالــها هست درین خانه نی ام

عقــــــــل و دین رفـــــــت دل آمد به میان

آن شـــــــــــرابم که به پیــــــــــمانه  نــــــی ام

گــــــــــــیـــــــــتــــــی رســــــــــــــــــــــــائـــــــــــی

طاعون عشق

زدرد عــــــشق مگو .سیـــــنه ام از آن خون است

مثــــــــال دردِ دلم دردهــــــــای مجــــــنون است

نبود حاصــــــــلم از عشق جزغـــــــم و  حـرمان

همیـــشه گفتم و گویم که عشق طاعون است

گیتی رسائی

غصه های نهانی

گمان مــــــبر که زبانت غـــــم دلت گوید

ویاکه ناله و آهــــــی غم ازدلــــت شوید

چــه دردها که کند سینه ات زغم سوراخ

چه اشکها که چو آید فقــــط رخت پوبـد

گرفتــــــم اهــل دلی آمدو غمت پرسید

مباش دلخوش از آنی که اورهت جــــوید

نمی شــــــــود غم پنهان عیان در آئینه

نباشد آب چو در کوزه .کــی لبت بوید

کـــه غصه های نهانی"رسا"نهان بهتر

زخـــــــــارهای بیابان کجا گلـــی رویـد

گیتی رسائی

دریا خندید

ابر به باران گفت

من خالق تو هستم . اگر نبودم چه میکردی؟

قطره ی باران به دریا رسید و

دریا خندید.

گیتی رسائی

افسوس نمی خورم

افســـــوس نمـــــــــی خورم که رفتـــی ز بَرَم

من بــــوده ام و هســــــتم و خونین جگرم

برســـــوختگان نظر نمی باید کـرد؟

ای کاش نبود در جهانی اثرم

گیتــــی رســــائی