
ما را خیال برد به کوبت
نظاره کن
حال دل شکسته و
جان رمیده را
گیتی رسائی

غم آمـــــــده خانه ام ، پرستار شدم
فریاد زَدَست ، ز خـــــواب بیدار شدم
هرجا که رود ســـراغ ما مــــــی گیرد
دیدم غم توست ، خود خریدار شدم
گیتی رسائی

در چشــــــم تو نگاه کردم و ، دنـــیا خــــــــراب شـــــد
گویا جوانیـــــــم به نگاهی ســــــــــراب شـــــــد
آخر چـــــه بود در نگهت ؟ مانده ام هــــــنوز
بیش از دلی نبود، که آنهم کباب شد
گیتــــــی رســـــــائــــــی

تا دلی هست نیازی به دل آرامی نیــست
زآنکه دانــــــیم درین معرکه فرجامی نیست
دل بــــــــه هر یار که بســــــــتیم ندیدم وفا
همچو ما در همه ی شهر که بدنامی نیست
گیتی رسائی

خراب عشق شدم . آسمان وفا نکند
مرا به حال خودم این جهان رها نکند
زغصه های من و ما تنور او گرم است
تو گوئیا که بجز ما کسی خطا نکند
گیتی رسائی

تو گفته ای که گدر می کنم ز کویت باز
چو ماهتاب شوی بر شبم فروشی ناز
نیامدی دلم از غصه گشته مالامال
نبوده ای و نباشی و نیستی دمساز
گیتی رسائی

هـــــــر بار زدم ناله ز بد عهدی ایام
گفتی که نخوردست کسی سیر ازین جام
فرقـــــــست میانِ منِ خــــــــود کرده ی نــــادان
با آنکه به تقـــــــــــدیر فتــــــادست دریــــــــــــن دام
گیتی رسائی

نگفــــــــــتی ســـــــوزِ بودن دارد اینــــجا
درون خویــــــــــش سودن دارد اینجــــــا
کنون درگیرِ هستی هستم ای دوســت
ببیــــــن آتش چه دودی دارد اینجـــــــــا
گیتی رسائی

دیوانگی ما شده سر گرمی تو
آشــــــــفتگی ما شده دلگــرمی تو
آن لاف زدن ز مهـــــــــربانی ایــــــــن بود؟
این بود تمـــــــــــام عــــــــشق و خونگــرمی تو؟
گیتی رسائی

دیدی که جهان خرابِ غم شد؟
دل بود ولی کباب ِ غــــــم شد؟
ایکاش نبـــــــود غـــم به عـــالم
هرنوش به لب شرابِ غــم شد
گیتی رسائی

در پیش روی من همه عالم نگاه توست
تقصیر از منست . که گوید گناه توست؟
تا روز حشـــــر سوز نگاه تو در منست
من راضیم به اینکه جهانم تباه توست
گیتی رسائی

هــزار بار دلم را به قـــــــهر بشکستی
تو آمــدی به کنارم ؛ چرا که ننشستی؟
نـــــگاه در نگــــهم دوختی ، نفهمیدی
زحســــرتم بنهادم ، به روی دل دستی
گیتی رسائی

من آن اَشـــــــرفِ دست و پا بســـــته ام
نپرســــــــــــید از من .چراخسته ام
چو پروانه کُنج قــفس بسته پَر
به امیّدِ پرواز ، دل بسته ام
گیـــــتی رســائی

گفتم از بس من ز خویش و ، درد خویش
درد را کردم به جان خــــــــویش نیـــش
رشــــــــته رشـــته پاره کردم سینه را
از چه می پرســــی چرا هستم پریش
گیتی رسائی

آفاق پر شده ز غم سینه سوز ما
روشن شــــدست روز زغم شب فروز ما
وَلله که ازغــــــــــم دل، اَمانـــــم بریده است
غم رو ســـــــــیاه گـــــــــشت که شب کرده روز ما
گیتی رسائی

آتـــــش زده ای به جــــــسم و بر جان و دلم
مارا تو شکــــــسته ای به تــــــاوانِ دلم
این عشق بجز حســــرت ما را نفزود
بیچاره منم . اسیر فرمانِ دلم
گیتی رسائی

در میان گل و گلشن تو چرا خار شدی؟
بر تن خـــــــــسته و بیمار چرا بار شـــدی؟
این چه عشقیست که حرف الفش هجران است ؟
درد گشــــــــــتی و ، به رو درد ، تلنـــــــبار شــــــــدی
گیتی رسائی
باران که آمد اشکهایم را پنهان کردم
کاش رعد بتواند فریادم را در خود
گُم کند
گیتی رسائی

در جهانِ ما ، تماشائی غــــــــــــم است
برقدو بالای ما، رنگِ قشنگش ماتم است
درد می آید به سینه میهمانم می شود
آبِ دریادرقیاسِ اشک های ما ، نَم است
گیتی رسائی

انگار نه انـــــگار که دل بــــرده ای از من
مستم زغزل کردی و، دل بـرده ای از من
گــــــویند جــــفاکردن تو عــــین وفا بود
تو جور وجفا کردی و دل برده ای از من
گیــــــــتــــــی رســــــــائـــــــــــــی

آورد خــــــبر هد هد شیرین سخن عــشق
جز مهر نروید به خدا در چـــــمن عــــشق
عشق تو ولی سوخت رگ و ریشه ی مارا
هد هد نشنـــــیدست چنین از ثمن عشق
گیتی رسائی

جـــــهانت زیر و رو شــــــــد؟ فکر تن باش
به فکر خود. نه فکر بیـــــش و کـــم باش
دلت را شــــــاد کن با هیچ و بــا پوچ
جهان اینست . فکر خویشتن باش
گیتی رسائی