دل بریدیم

ما از دل خویشتن بریدیم

جز غم به جهان مگر چه دیدیم

هرجـــــــام که لب برآن نــــهادیم

غیـــــــــــــر از غم ودرد کی چـــــــــشیدیم

گیتی رسائی

هدیه نما تو عشق را

گفت زخویش خسته ام

دل به فراق بسته ام

تاکه زتو گسسته ام

درغم دل نشسته ام

*****

گاه مرا تو یاد کن

خسته دلی تو شاد کن

لطف نما تو داد کن

درره عشق جهاد کن

*****

من توام و تو عشق را

آتش و شور عشق را

همچو"رسا" تو عشق را

هدیه نما تو عشق را

گیتی رسائی

قصه ی صاحبدلی

به دل گفتــم چرا افسانه  گشتی؟

اسیری این چنــــین دیوانه گشتی؟

بگـــفتا قــــــصد من صاحبدلی بود

چرا پــس همدم  پیمانه گشتی؟

گیتی رسائی

گرگ اجل

افسوس مخور جهان همین است

بیــــــــهوده مــــنال این چنـــــــین است

خـــــــــــوش باش که نیـــــست فرصتی بیش

گــــــــــــرگیست اجــــــــــــل، که در کمیـــن است

گـــــــــــــیتـــــــــــــی رســـــــــــــــــــــائـــــــــــــــــــــــــی

راست گفتی

توگفـتی ، من ندانسته شکستم

درعشــــــــقت به روی دل نبســـــتم

همــــــه درد است .آری راســـــــت گفتی

چـــــــــه بیـــــــــــــــــهوده به پای تو نـــشستم

گــــــــــــــیتـــــــــــــــــــــی رســــــــــــــــــــائـــــــــــــــی

عمر بی مایه

یک روز دلم به دیدنــــت خوش کردم

یک روز به لب گزیدنـــت خوش کردم

اینگونه گذشـــــت عمر بی مایه من

گاهی به صداشنیدنت خوش کردم

گیتی رسائی

دلت جنگ گرفت

از نقش رخ تو شعر من رنگ گرفت

چون متـرسکی به سینه آهنگ گرفت

امــــــــروز کنار تو دلـــــــــم شادان اســـت

هـــــــرچند که بامـــــــنت دلت جــــــنگ گــــرفت

گـــــــــــیتـــــــــــی رســـــــــــــــائــــــــــی

رفته ام با دگری

دلخـــــــونم از اینــــــکه رفته ای با دگـــــری

مـــــــن زار و زبــــــــون تــــــو در کنار دگری

هـــردرد که می کشـم من ،ازدست منست

گفتـــــی تو برو، که رفتـــــــه ام با دگــری

گیتی رسائی

تو هستم کردی

دیدند به جـــــرعه ای تو مستم کردی

من نیست شدم ولی تو هستم کردی

و آنگاه شــــکستی به جفا بال و پرم

ای وای مگو ، آلت دستــــــم کردی

گیــــتی رســــــــائی

ببین حالم

تو بودی آتشی  گرم و سوزان

گلــــــستانم ز آتش شد نیستان

ندانــــــــستم به آتــــــش خانه کردم

ببیــــــــن حالم شـــــــدم چون می پرستان

گیتی رسائی

تیشه غم

دیوانــــگیم شــــده زبانزد

بدجـــــــــــــــور زمانه ریــــشه ام زد

اینگونه شــــــــــــــــدست حـــــــال و روزم

با تیــــــشه غــــــــــــــــم به ریشــــــــــــــه ام زد

گیتی رسائی

صدای درد

گمان مــــــــدار که بر درد تـــــــــو دوا باشم

یـــــــا بــــه هر ناله ات نــوا باشــــــــم

هرکــــــه از درد خود خبر دارد

در درون خودش صدا دارد

گیتی رسائی

قلبم تصاحب کرده ای

با سند یا بی ســـــــند قلبم تصـــــــــاحب کـــــــرده ای

با نگاهی خویــــــش را برمن تو غالـــــــــب کرده ای

تا به کــــــی باید به دنبال تـو باشم تا به کی؟

با دوصد ترفندِ خود ، مارا تو طالب کرده ای

گیتی رسائی

دلشدگی

در طربــــــــــخانه هــــــــوای گُل یادت کردم

عشـــــــــق را باهمه مستی به فدایت کردم

رفتـــــــم ازهــــــــوش که برپای گــنه آویزم

مهربانی به خــــــــطا، جای جــــفایت کردم

دوستــان پیــــــش رخُت رنگ رخُم را دیدند

بــغلــــــــط باز من ایــــن داغ به غایت کردم

مــــــن ازین دلشدگی، شــیفتگی جان نبرم

درهمیــــــــن حال ببین حـــــــظ نهایت کردم

هرکــــــــجا بودی و بـــــودم دل من آنجابود

باز هـــــــم باز هـــوای توو کـــــــویت کردم

اینـــــــــهمه عـــــشق سزاوار وفا بود ولی

ازتـــــــو من پیــــش خداوند شکایت کردم

چشـــم بستی و نبودی به جهانی که منم

من بیدل چو "رســــــا" حس رضایت کردم

گیتی رسائی

دوصد پیر را جوان کردی

شـــــــــراب خورده ای و ، مــــــنع عاشقان کردی

بخور بخور که دوصــــد پیر را جـــــــوان کردی

زلذتی که تو دادی ببـــــین که مخمورم

بحیرتم که چرا تیر در کمان کردی؟

گیتی رسائی

نشان دل

شــــــب اگر نیســــت مرا خواب، ز آزار دل اســــت

آتش ار هست فقـــط زیرسرو کار دل است

فــــــــتنه ها می کند و باک نــــــدارد ز کســــــی

تانفس هست قفس خانه وابزار دل است

می رود مســــــــت و ندارد زهـــــــوس پــــروائــی

هرچه آتش بسرم ریخت ازاینکار دل است

تا هــــوا هست و دلی هســـــت که ســــازد با وی

سازگاری به هوس شیوه و رفتاردل است

هــــــــرکه را هســـــــت دلی عــــــــقل بدو رو نکند

عقل بازیچه ی دستان هوسبار دل است

رنگ و روی رخ مـــن هـــــــــست نشان غــــــم من

این همه نقش فقط بر در و دیوار دل است

همــــــــتی کـــــن که دگر بار ببـــــــینم رخ تــــــــو

می فروزم به خودم نیست ز آزار دل است

تــــــــرسم از آتش عشــــــــقی که بســــــــوزانندم

چون "رسا"رشته ی هرکار به دستاردل است

گیتی رسائی

سر در گم عشق

کاش می شد من فراموشت کنم

همچو خورشیدی . که خاموشت کنم

بگذرم از تو فروپاشی کنم

با خیال تو هم آغوشی کنم

آسمان سینه بارانی کنم

عشق را با خویش قربانی کنم

هرغزل بهرت تماشائی کنم

درسرای عشق غوغائی کنم

ناتوانم زین همه .کاری کنم

کاش می شد با دلم یاری کنم

عشق را گه گاه مهمانت کنم

تاسحرگه بوسه بارانت کنم

چون "رسا" خود را به قربانت کنم

یا درون سینه پنهانت کنم

گیتی رسائی

در خواب و خیال

از ســــــر سیـــــری ببیـــــن گه گه نگاهت مـــیکنم

با خیــــــالات گذشته اشـــــــــتباهت مــــــیکــــنم

عشق و مستی داستانی بود چون خوابی گـــذشت

مـــــن ترا در خواب هایم بی گنــــــاهت میــــکنم

گیتی رسائی

گلایه

با خـــــــــود ز خودم گلایه دارم

گر خــــــــنده کنم  گلایه دارم

ازرفتــــــــن و ماندن و ز بودن

اصلا ز جـــــــــهان گلایه دارم

گیتی رسائی

به حال خویش بنالم

به حال خویــــــش بنالم ، که نیــــست همدردی

بهر نفــــــس که کــــشم ،آیداز درون دردی

هزاردرد چنان خـــــــفته است در جانم

نبود و نیست مرا قدرت هماوردی

گیتی رسائی

مست ِ مست توئیم

نداده ای تو شرابی و ؛ مستِ مســـــــتِ توئیم

به یک نگـــــاهِ تو عمریست؛ پای بست توئیم

به لحــــــــظه ای نــشدیم میهمان چـــشمانت

وفای ماست که چون موم ؛ خامِ دست توئیم

گیتی رسائی

غم درماندگی

تا نباشی مثل من ، در نمی یابی مرا

اشک سرخم را نمی دانی ز چیست

راز رنگ  زرد را

راز تنهائی و زخم سرد را

راز پژمردن میان سبزه زار

راز افسردن به هنگام بهار

تانباشی مثل من

در نمی یابی مرا

بی نیازی را ببین درمن چه غوغا میکند

باشکفتن فصلها درپیش ماست

لبک با غم خو گرفتن کیش ماست

سالها باید. سالها باید که تو از ماشوی

تا نباشی مثل من هرگز نمی یابی مرا

چون "رسا" دراین گذار زندگی

کی تو می فهمی غم درماندگی؟؟؟

سر به سر دردم

سر به سر دردم ، ندانی حال من

آتشم اینست، این احوال من

تا زمان بی تو بودن ، بوده ام

تا شدم پروانه ، گم شد بال من

گیتی رسائی

آفتابین روز

آفتابین روز هم ، روح مـــرا روشــــــن نکرد

روی گل با هیچ رنگی دیده را روشن نکرد

کاش آسان بود دل دادن چو دانه  زیر خاک

چشم دل را عشقِ دیدار صباروشن  نکرد

گیتی رسائی

خواب رفته از سرم

خواب رفته از سرم

دل نشسته در برم

چشم را می بندم و بر بادبانی از خیال

قلب شب را می شکافم با خیال

شعله های اندرونم ،همچو نوری

می نشیند بر شبم

شام را چون روز روشن می کند

می نویسم لیک پایانی نمی بینم هنوز

شب که شد ، از درد خود هم پافراتر می نهم

دردیاران، سوزهجران، غصه بیماری همسایه و

بیماران دارن ، ناله هاو حسرت و کین فراوان

رنگ رنگ و، جور واجور و، هزاران

خواب رفته از سرم ، دل شکسته در برم

گیتی رسائی

چشم خمار

دردم اگر یکیــــست ، هزارش نمــــــوده ای

چشم سیاه خویش ، خمارش نمـــــوده ای

فکـری بکن بـــه حال دل ، دلشکسته گان

هردل که دیده ای تو شــکارش نموده ای

گیتی رسائی

سراغت را گرفتم

سراغــــت را گرفــــتم از مـــــــه و مــــــــهر

که تا شـــــــاید بیــــفتد چـــــــهر برچهر

ندانستم رفیــــــقان کیــــــنه ورزند

جدایت میکنند با حیله و سِحر

گیتی رسائی

گرفتار

مـــا را تو زدست رفته پندار

دســــــــت از ســـر ما دگر تو بردار

دادیــــــــم به راهـــــــت دل و دیــــن را

هســـــــتیم هـــــــنوز هــــــــم گــــــرفتـــــــار

گیتی رسائی

ز بعد رفتن تو

نــــــظر به غیــــر میانداز ، زانکه می سوزم

نی ام چنان که تو بینی.چو شعله در سوزم

خدای دانـــد و دل بعـــــــد رفتنــــت هرگز

نیـــــــاید از دو لبم جـــــز غم جگر سوزم

ولـــــــی هنـــــــوز به دیدارت آرزومندم

به حســـرتت بنشستم اگر چه لب دوزم

دل از خیال تو فارغ نشد چه باید کرد؟

به مکتب تو و ، عشق تو دانش آموزم

روا مدار شوم آب من زسرچون شمع

اگرچه در غم عشقت همیشه پیروزم

"رســـــــا" بگفت ز بعدت نبـــــود آرامش

که مـــــــن به مرغ ســـحردرس باید آمـوزم

گیتی رسائی

داغ شب فروز

نیـــــــامدی و نــــــــدیدی تو حـــــــال و روزم را

چه حاصل اســت بدانی تو ساز و سوزم را؟

هزار بارشنیـــــدم شدی زکرده پشیمان

مرا ببین و غم و داغ شب فروزم را

گیتی رسائی