عزیزم دوستت دارم ولی با ترس و پنهانی

عزیزم دوستت دارم ولی با ترس و پنــــــهانی 

که پنهان کردنٍ یک عشق یعنی اوج ویـــــــرانی !

 

دلم رنج عجــــــیبی مــی برد از دوری ات ، اما 

نجابت می کند ماننـــــد بانو هــــای ایرانی ...

 

تحـــــــــمل کردن این راز از من زن نمــی سازد !

که روزی خسته خواهد شد دل از اندوه طولانی

 

غمت را می خورد هر شب دل نازک تر از شیشه

تو سنگــی را نمی خواهی کنار شیشه بنشانی !!

 

مرا باور کنـــــــی ، شاید ، به راه عـشق برگردم ...

نه از این دســـت باورهای مردم در مــــــسلمانی!

 

" عزیزم دوستــــت دارم " ، غم این جمله را دیدی؟

تفاوت دارد ایــــــن سیلاب با شب های بارانی ...!

سها حیدری

 

بی خردان

خندند به من اگر که حالم بینند

یا از رخ مـــن درد و مـــــلالم بینند

آتــــــش به جهان زنند این بـــی خردان

گــــــــر سّرِ دل و خـــــــواب و خـــــیالم بینند

گیتی رسائی

دل بی آبرو

نـــــــــگه این دل چـــــــــــه کاری آیـــــد از او

چه می خواهــــی ازین بی آب و بی رو

بجز نالیدن و عـــــــــشق آفریدن

دگر کاری ندارد اندرین کو

گیتی رسائی

صید عشق

کـــــــجا گردد نهـــــــان خورشید رخـــــشان؟

و یا عشــــــقی که شد در سینه پنهان ؟

چو گشــتی صیدِ عشق خانمانسور

نمی گردی رها تا دادن جان

گیتی رسائی

چنان غرقی

به آن چشـــــــمی که می بینی تو خود را

نشـــــــاید بنــگری احــــوال مـــــــارا

چنان غرقی درین ســـودا عزیزم

که گویا نیستی در عالم ما

گیتی رسائی

دل بریدن

مــــــن نیازم به تو بیــــــــش از نفس است

همـــــــه دنیا ز بـــرایم قفــــــــس است

هــــــمچو آتش که نهـــی بردل یخ

دل بریدن زهوایت هوس است

گیتی رسائی

آرزوی من

آرزویم همه این است که شب تا به ســـحر

باشـــــامم شود ای ماه . به مانند ســــحر

مــــگذر از برم ای ماه و مـــــگردان صورت

که مرا شام شود بی تو به هنگام سحر

گیتی رسائی

ای دوست

فراری شــــــــد دلم از کــــــویت، ای دوســت

هزاران شــکوه دارم از تو ،ای دوســــــت

به امــــــیدی که درمانـــــم تو باشی

پناهم بود دامان تو ، ای دوست

گیتی رسائی

گفتند عاشقی

گفتند عاشــــــــقی ، زصبــــا حرف میزنی

در عاشـــــقی ز سوز و چـرا ،حرف میزنی

گفتــــند عاشقی که زبان با دلت یکیست

اینـــسان که سوختی زکجا حرف میزنی؟

گفـــــتند عاشــقی که چنین ناله میکـنی

بی خــــود شدی زدرد و بلا حرف مــیزنی

گـــــفتند عاشـــقی که بسوزد دلت زهیچ

خاکســــــتری ،زمهر و وفا حــــــرف میزنی

گفتند عاشقی که چنین رفته ای زخویش

بـــی پاوســـــر ز رازِ بقاحرف مــــــــیزنی

گفتــــــــند عاشق و زخود نیستــــت خبر

باصـــــــــد زبان زســـوزو نوا حرف میزنی

گفــــــــتند عاشــقی ، بخدا عاشق دلم

بامـــــــن مگو که از دل ما حــرف میزنی

گفــــتند عاشقی که چنین غافلی زجان

دیوانه ای کـــه همچو"رسا" حرف میزنی

گیتی رسائی

خانه خراب

دردام مرا نـــشانده و . داده عذاب

آتش به دلم زده .مــرا کرده کباب

هرلحظه مرا به بوسه ای خام کند

او مست ز جام باده .من خانه خراب

گیتی رسائی

شکایت

سبک گـــــــشتم چو کــــــردم من شـــــــکایت

چــــو گفـــــتم درد خــــود را در نـــــهایت

ندانســـــتم که پـــــایـــــانی نـــدارد

که دارد زندگانی بس حکایت

گیتی رسائی

 

شکوه از بودن

سیـــــــنه را از غصه شستم. تا رهاگردم زغم

دل به دریاهــا سپـــــــردم. تا جدا گـــــردم زغـــم

آتـش دل را نــــــــهان کـــردم ز هـــــر بیــگانه ای

صدهـــــــزاران بار مُــــردم. همـــــچنان دیوانه ای

لاله گر خونین دلـــــی دارد زمانش بیش نیـــست

آه میسوزم که همچون من به جانش نیش نیست

حســـــرتی هرگز نبردم بی خیـــــــالِ عـــشرتم

بر سیه روزان نــــــظر کردم همان شـــــــدعبرتم

گرچـــــــه داغم از تب دنیا . نمی خواهــم بسی

لیک مــیسوزم که هستم هیچ. چون خاروخسی

کـــــس نمی داندچه مـی گویم خدا داند و من

بیهـــــــده هرگزخدا داند. نمــــی گویم سخن

بسته ام عهدی که درد خویشتن پنــهان کنم

بــــــــردن این بار را شــاید چنین  جبران کنم

غـــــم نهان کردن چه حاصل رخ نمایان می کند

چون "رسا" گرلب بدوزی دیده عریان می کند

گیتی رسائی

خراب عشق

شــــکار عــــشق شـــدن بــین چـــه عالمی دارد

خـــــراب مـــــهر شــــدن بــــیش نی کـمـــی دارد

نبــین تو خـــنده ی عاشــق که عشق ســودائیست

دریــــن مــــــعامله دیــــــوانه هــــم غمـــی دارد

بـــــراه عشـــــق شتابان گـــــذر مــــکن هـــرگز

نگـــــاه کــــــن که بــــهر گوشــــــه ماتــمی دارد

زرشـــــک دیـــــدن عاشـــق جهـــــان بهــم ریزد

خوشـــــــا کســـی که درین باغ محــــــرمی دارد

هزارســـال اگر بــــــگذرد ز زخـــمـــه ی عشق

بســــــان کهـــــنه شــــرابی به دل خــــــمی دارد

"رسا "ببین که جهان عشق وعشـــق عالم توست

به خوش چـیـــن چه نیاز آنکه هـــمدهمـــــی دارد

گیتی رسائی

شرمی که برپا میکند

دیوانگیهای مرا . عشق تو زیبا میکند

رســــم است شور زندگی در سینه غوغا میکند

آتش زدی برخرمنم صدها شرر بردامنم

رنگین نمــــــودی روی من . شرمی که برپامیکند

گیتی رسائی

رنگ دل تو

هرروز دلت به رنگ و حالیست

یک روز خزانی و دگر روز بهاریست

یک روز ســفــیدی و دگـــر روز ســــیاه

انـــــــگار ترا با پــــــر طاووس قـــــــراریــــــست

گیتی رسائی

آفتابم

خــــــار و خـاشـــــــــاکم . ولی در اوجـــــــها

یک تــــــنه گم، در مـــــــیان فوجـــــــها

آفـــــــتابم زیر یک ابــر ســــــیاه

فَردِ فَردم . در میان زوجها

گیتی رسائی

چون کبوتر

من چنان غرقم و در خویش گُمَم

که دلم بَهرِ خودم میسوزد

کاش میشد بِبُرَم از منِ خویش

کاش میشد که فراموش کنم بودن را

کاش میشد که دگر باره دَمی

آن خودی را که رها از خویش است

آن خودی را که به بیگانه چوخودنزدیک است

من فراموش کنم

یاکه من

کاش میشد شکنم پیله ی خویش

قابِ یکتائی خود را شِکَنَم

چون کبوتر بشوم

رقص کنان در امواج

چون شراری نفروزم در  خویش

همچو خورشید جهانی بشوم

از خودم دور شوم

چون کبوتر

گیتی رسائی

غرق رویائی

زاشک من تو چه ترســـی. که غـــــــرق دریائی

مــــــــــن ازگذشته چه گویــــــم .تو فکر فـــردائی

مراغمـــــیســـــت کـــــه خاکــــــستر آرزو دارم

مــن اهل سوز و فراغم .تو مـــــــحو رویـــــائی

مـــــن آسمان و زمــــــینم زغـــــــــم یکی گشته

توازنــشاط و طرب گوئـــــــی ازفلان جـــــــائی

مـــــــــرا نبود امیـــــــد رهـــــائی از غــــــــم تو

به جان خـــــــــریده تنم داغ و ننـــــــگ رسوائی

نـــــــبوده ام به کــــــسی بیشتر زتو مـــــــشتاق

تـــــــوجزئی از تن ما نیســــــتی .همـــان مائی

به بــــــاور چه کــــــسی گـــنجد این حکایتها؟

که در نگـاه خــــــموشم نـــــــهفته غـــــوغائی

دلم بســــــــوخت زمانی که عقل حـــــــاکم شد

ولـــــــی چه سود که رفت از کََـــفَم شکـــــیبائی

کنـــــــون منم چو کبوتر اسیـــــــر پنجـــه ی باز

ولــــــــی خوشم که نـــــــدارم ز مـــرگ پروائی

"رســــــــا" نبوده به دردت دوا سخــــــن گفــــتن

کـــــــــه حرف بیهده هـــــــرگز نـــــگفته دانائی

گیتی رسائی

دل شکسته

گروهی با نگاهی دل ببازند

گروهی با تباهیها بسازند

گـــــــروهی ســـربهرراهـــــــی ســــــــپارند

بــــــــه راه این و آن چـــــــــاهی گــــــــذارند

گروهی دانه از هردام گیرند

به دام هرکس وناکس اسیرند

گــروهــــــی لفـــــــظ مـــی قاپد کلاشـــــــــان

ز هــر گـــــــنداب میــــــپاشد به پــــــاشـــــان

ولی من مستِ مستِ راستینم

نه آلایم به پستی آستـــــــینم

من آن مــــــــــرغم که چشم از دانه بســــــتم

قــــــفس را با چنـــــــین پتـــــــکی شـــکستم

"رسا" دارد دلی دریا نشــسته

دلش ازشیشه بودَست وشکسته

گیتی رسائی

همخانه

تو رفتی با غـــمت همــــسایه گـــشــتم

نبودی با غــــمت همـــــــخانه گــشتم

بیــــــا حــالا ببــــــین حال دلـــــم را

کنون با بغض و غم همــشانه گشتم

                                                                                       گیتی رسائی

گیتی

چرا غمت نیست ؟

ســــــرمایه ی من بجز غمت نیست

آتــــــــش به تنم زدی . غمت نیست

ایـــــــن کینه زچــــــیست ؟ازتوفریاد

مُـــــردم زغمت چرا غـمت نیست؟

گیتی رسائی

دنیای آسمانی

کور میشد کاش چشمانم نمیدیدم ترا

گل سِــــتان میشد جهانم گر نمـــــیدیدم ترا

حال چون دیوانگان دامن پراز اشک غم است

آســــــــــــــمانی بود دنیــــــا گر نمـــــــــیدیدم تـــرا 

گیتی رسائی

جانبازی در عشق

تا کجا باید بسوزم ؟ تا تو را راضی کنم ؟

گوئیا بــــهتر بود در عشق سربازی کنم

هرکه حالم دید حال خویشــتن از یاد بُرد

این نصیبم بود تا در عشق جانبازی کنم

گیتی رسائی

مجنون و عشق

کودکی نادان بُدَم عشقت به اینجایم کشاند

درقمار عــــــــشق می باید خلاصــه جان فشاند

در کلاس عشق مجنون خط و مشق از مـــــــن گرفت

کــــــین چنین خود را به خاک و خونِ لیـــــــلایش نــــــــشاند 

گیتی رسائی

آب چشمم" اشک"

بیـــــــا یکــــــــدم ز چشـــــــمانم گذر کن

چه کس گفتت زچشم من حـــــــذر کن؟

چه جا بهتر زچشمانم تو خــواهی؟

به پایت آب چشمم را گهر کن

گیتی رسائی

سوختن آموخته ای

تو بــــــه مــــــــن ســــــوختن آموختــــــــه ای

لب  به لب دوختــــــن  آموختــــــــــه ای

با غم و غــــصه و با درد و نـیـــــاز

آتش اندوختن آموخته ای

گیتی رسائی

دل عاشق

نشاط را اثر نیست در دل عاشق

پراز شراره ی درد است در دل عاشق

تو از نگاه نخوانی چه فتنه ها برپاست

هزاردرد نهان است در دل عاشق

اگر نبود غم عاشقان و مشتاقان

بجای گل همه خس بود در دل عاشق

گل است آنچه نشان میدهد ز عشق و هوس

مجوی گل به گلستان بجز دل عاشق

بیا که آتش هجران و دردوسوزوگداز

چهارعنصر عشقند در دل عاشق

"رسا" نباشد ازین قشر دینِ دلدده

فقط هوای طرب بود در دل عاشق

قربانی عشق

دلم تاب نگهــــــــبانی نــــــــــدارد

بــــغیر از تو گل افشــــــانی ندارد

دلم چون مرغــــــکی پربسته ماند

کجــــــا هستی؟ که جانانی ندارد

هـــــزاران قبله باشد روبرویش

بـــــجز تو دل به فرمــانی ندارد

نباشد ترسش ازسوزوغـــم ودرد

که چون دیـــــوانه سامانی ندارد

 

نمـــــیخواهد رها باشد زبنـــدت

بجان  سـودای ارزانـــــی  ندارد

به دســــــت توست حلِ این معما

چـــــــو جانش هیچ قربانی ندارد

"رسا" جزباتو باکس آشنا نیست

دلش هرلحظه مهـــــــمانی ندارد

گیتی رسائی

فقط خدا دارم ..

م

مباش در پی مــــــن . خالیم صــــــدا دارم

چو آفتــــــاب زمســــــتان . فقـــط ادا دارم

زچکـــــه های قــــــلم جز هوی نمــــیریزد

که من  هوای نوشتن فقــــــط هــــوی دارم

کجا هــوس به رهیدن ازین قفـــــس دردل؟

بهر کـــــــجا که نظر مـــــیکنم تــــرا دارم

زآتشــــــی که نمودست دردلم غـــــوغــــــا

شرارو درد و  بلا جـــــای صـــــد نـوا دارم

شنیـــــــده ای که کنم خـــــــنده بررخ دنــیا

ولی به سیـــــنه سیه پوشـــــــم و عزادارم

نصـــــــــیب من شده تنــــها اسیر دل بودن

هــــــزار درد به جـــانســـت کی دوا دارم ؟

مپرس حال "رســــــا"رادرآستانه ی خویش

ببیــــــن  به کُنج جدائـــــــی فقط خـــدا دارم 

گیتی رسائی

بد مستی

به کـــــــجا مــــــــن ببــــــــرم ، ایـــــــــن دل لک زده را؟

به چه کس بـــــــسپارم ، تن فــــرسوده ی آتش زده را؟

به هوای چـــــــــه کسی ؟ چـــــشم خود باز کنم ؟

بچـــــــه امــــــــید نــفـــــس تــــــــاره کنم ؟

گفتــــــه بودی که به مـــــن دل بســـتی

این هــــــنر بود ، چنین تردســـتی

با دو پـــیمانه چنان بد مستــی

شیشه ی عمرمرا بشکستی

رفت بربادتمام هستی

گیتی رسائی