گلایه

با خـــــــــود ز خودم گلایه دارم

گر خــــــــنده کنم  گلایه دارم

ازرفتــــــــن و ماندن و ز بودن

اصلا ز جـــــــــهان گلایه دارم

گیتی رسائی

چشم خمار

دردم اگر یکیــــست ، هزارش نمــــــوده ای

چشم سیاه خویش ، خمارش نمـــــوده ای

فکـری بکن بـــه حال دل ، دلشکسته گان

هردل که دیده ای تو شــکارش نموده ای

گیتی رسائی

گرفتار

مـــا را تو زدست رفته پندار

دســــــــت از ســـر ما دگر تو بردار

دادیــــــــم به راهـــــــت دل و دیــــن را

هســـــــتیم هـــــــنوز هــــــــم گــــــرفتـــــــار

گیتی رسائی

ز بعد رفتن تو

نــــــظر به غیــــر میانداز ، زانکه می سوزم

نی ام چنان که تو بینی.چو شعله در سوزم

خدای دانـــد و دل بعـــــــد رفتنــــت هرگز

نیـــــــاید از دو لبم جـــــز غم جگر سوزم

ولـــــــی هنـــــــوز به دیدارت آرزومندم

به حســـرتت بنشستم اگر چه لب دوزم

دل از خیال تو فارغ نشد چه باید کرد؟

به مکتب تو و ، عشق تو دانش آموزم

روا مدار شوم آب من زسرچون شمع

اگرچه در غم عشقت همیشه پیروزم

"رســـــــا" بگفت ز بعدت نبـــــود آرامش

که مـــــــن به مرغ ســـحردرس باید آمـوزم

گیتی رسائی

چنان غرقی

به آن چشـــــــمی که می بینی تو خود را

نشـــــــاید بنــگری احــــوال مـــــــارا

چنان غرقی درین ســـودا عزیزم

که گویا نیستی در عالم ما

گیتی رسائی

آرزوی من

آرزویم همه این است که شب تا به ســـحر

باشـــــامم شود ای ماه . به مانند ســــحر

مــــگذر از برم ای ماه و مـــــگردان صورت

که مرا شام شود بی تو به هنگام سحر

گیتی رسائی