دوای درد

دوای درد ، گفــــــــتن نیـــــــست ، دانـــــم

شنیــــــدن همچو دیدن نـیـــست ، دانم

دلـــی دارم چو دریا پر ز طـــــــوفان

ازین طوفان رهیدن نیست دانم

گیتی رسائی

بودن و ماندن

ما را به جهان نیست هوس بودن و ماندن

هـــــــــــر روز شده کار جـــــهان درد خوراندن

عمریست که از خــــوب و بدش دســـــت کشیدیم

مـــــــــــــا را ندهد لـــــــــــــذت از بند رهـــــــــــــــــاندن

گیتی رسائی

طبیب من تنها

به تنهائی گرفتم خو ، عجیب است

دل تنها درین عالم غریب است

فقط من هستم و من هستم و من

غم و محنت به درد من طبیب است

گیتی رسائی

مست باید بود

مزه کردن در مقام عشق نیست

عشق را باید که یکجا سرکشید

مست باید بود تاشد مست تر

بی پرو بی بال باید پر کشید

گیتی رسائی

دیدم چشمان شما را

چه بعد از ظهر زیبائی

فقط کم داشت چشمان شما را

چرا شب شد نمیدانم خدایا

که من بی تابِ بی تابم هنوزم

ستاره چشمکی بیهوده اما

نمانده حسرتی دیگر به دنیا

توَهُم بود ، یا رویا ی زیبا

که دیدم باز چشمان شمارا

گیتی رسائی

دردقسمت میکنم

گاهگاهی با دل غــــــــمدیده صحبت می کنم

پیش رویش می نشینم ، درد قسمت می کنم

عاقبـــــت همدرد می گردیم دراین گـــــیرو دار

نیســـــت چاره درد را تسهیم نسبت می کنم

گیتی رسائی

اسیرم نموده ای

آزاده بوده ام تو اسیــرم نموده ای

افســـوس می خورم تونصیبم نبوده ای

یک عمــــــر رفت درپی افسوسهای من

بی تاب بوده ام  به شکیبم فزوده ای

گــــــیــتی رســــــــــائـــــی

جبر زمانه

نـــــــباشد جای ناله ، حــال اینست

همیــن حال و همــــین احوال، اینست

و نالـــــیدن ندارد ســــــود زیرا

که جبــر است این جهان، اشکال اینست

گیتی رسائی

زدل ماخبری نیست ترا

هرگز زدل ما خبری نیست ترا

درحسرت ما چشم تری نیست ترا

گفتی که به غمخواری ما آمده ای

اما به کجائی ؟ اثری نیست ترا

گیتی رسائی

مپرس از من

مپرس از من چرا دیوانه هستم ؟

غـــــرورم را به پای تو شکـــستم

نگـاهــــت طــــــــاقتم را طـــــــاق کرده

همــــــــــین بودســـــــت گویا ســــــــرنوشتم

گیتی رسائی

کار عاشق

در دیار عشق باید سوختن

لب ز شکوه گاه باید دوخـــتن

عاشــــــقان را دیده خوناب دل است

کار عاشــــــــــق نـیـــــــست پند آمـــــوختن

گـــــــــــیـــــــــــتـــــــــــی رســــــــــــــائـــــــــــــــی

باز هنوز

هرچـــــــند زدی تو آتشم  ، بـــــاز هنوز

مجنون صـــــــفتانه عاشقم ، بـــاز هنوز

دیوانه تر از من به کجاخواهی یــافت؟

مُردَســــــــت دلم به سینه ام ، باز هنوز

گیتی رسائی

می باید گذشت

سخت بود از خود گذشتن ، لیک می باید گذشت

ناخوشایند اســــــت حالم ، لیک مــــی باید گذشت

با لســــــان الغـــــیــــــب گفتم حال روز خویشتن

خواجه شیراز با مـــــــن گفت ، مــی باید گذشت

گیتی رسائی

بی خبر بودم

در خیالت بودم و از خویش بودم بی خبر

کاش میشد از توواز عشق میکردم حذر

لیک درمن اختیاری نیست توعاشق کُشی

بی خبر بودم که تو کردی زچشمانم گذر

گیتی رسائی

فنا گشتم

بیا جانان بیا پا بر سرم نه

فنا گشـــــتم ، بیا جان بر تنم ده

مپرس از مـــــــن چرا از خود بریدم

که مــــــردن زینهــــــــمه غم خــــــوردنم به

گیـــــــتی رســــــــائی

مرام ماست

دیوانه منم

دیوانه منم که دل نهادم

ایــــــن گونــه دلم به باد دادم

گر داد بخــــــــواهم از تو حــــــق است

پــــــــژمرده گلـــــــــی به دســـــــــــت بــــادم

گـــــیــــــتــــــــــــی رســـــــــــائـــــــی

دل آشوبم

خسته ام

آسمان خیال

ای آفتاب ِ جهانبــــــخشِ آسمان خیال

که در کنار تو شاید رسم به جاه و جلال

به این امید که دارم ترابه خانه خویش

خدایگان همه جمعند این چنین به مثال

گــــــیتــــــی رســــــــائـــــــــــــی

همنفس

در نــــــــهانخانه ی دل نیســـــــــــت به غیر از تو کسی

اندرین خانه دگر نیــــــــست کسی ،هــــــمنفسی

گرچــــــــه تنهاست خیال تو مرا مونس و یار

یادتو گلبن عشقم، ندهم جا به کسی

گیـــــــــتی رســـــــــــائی

اسمان درد است

آســــــمان درد است ، کــــــو درمـــــــــان ما؟

مـــــی گدازد پیـــــش خــــــلق ایمان ما

عاشـــــقانه دل سپــــــردیم و نشد

پیش چشمم رفت از تن جان ما

گیتی رسائی

طاعون عشق

زدرد عــــــشق مگو .سیـــــنه ام از آن خون است

مثــــــــال دردِ دلم دردهــــــــای مجــــــنون است

نبود حاصــــــــلم از عشق جزغـــــــم و  حـرمان

همیـــشه گفتم و گویم که عشق طاعون است

گیتی رسائی

افسوس نمی خورم

افســـــوس نمـــــــــی خورم که رفتـــی ز بَرَم

من بــــوده ام و هســــــتم و خونین جگرم

برســـــوختگان نظر نمی باید کـرد؟

ای کاش نبود در جهانی اثرم

گیتــــی رســــائی

هدیه نما تو عشق را

گفت زخویش خسته ام

دل به فراق بسته ام

تاکه زتو گسسته ام

درغم دل نشسته ام

*****

گاه مرا تو یاد کن

خسته دلی تو شاد کن

لطف نما تو داد کن

درره عشق جهاد کن

*****

من توام و تو عشق را

آتش و شور عشق را

همچو"رسا" تو عشق را

هدیه نما تو عشق را

گیتی رسائی

راست گفتی

توگفـتی ، من ندانسته شکستم

درعشــــــــقت به روی دل نبســـــتم

همــــــه درد است .آری راســـــــت گفتی

چـــــــــه بیـــــــــــــــــهوده به پای تو نـــشستم

گــــــــــــــیتـــــــــــــــــــــی رســــــــــــــــــــائـــــــــــــــی

تو هستم کردی

دیدند به جـــــرعه ای تو مستم کردی

من نیست شدم ولی تو هستم کردی

و آنگاه شــــکستی به جفا بال و پرم

ای وای مگو ، آلت دستــــــم کردی

گیــــتی رســــــــائی

ببین حالم

تو بودی آتشی  گرم و سوزان

گلــــــستانم ز آتش شد نیستان

ندانــــــــستم به آتــــــش خانه کردم

ببیــــــــن حالم شـــــــدم چون می پرستان

گیتی رسائی

تیشه غم

دیوانــــگیم شــــده زبانزد

بدجـــــــــــــــور زمانه ریــــشه ام زد

اینگونه شــــــــــــــــدست حـــــــال و روزم

با تیــــــشه غــــــــــــــــم به ریشــــــــــــــه ام زد

گیتی رسائی

سر در گم عشق

کاش می شد من فراموشت کنم

همچو خورشیدی . که خاموشت کنم

بگذرم از تو فروپاشی کنم

با خیال تو هم آغوشی کنم

آسمان سینه بارانی کنم

عشق را با خویش قربانی کنم

هرغزل بهرت تماشائی کنم

درسرای عشق غوغائی کنم

ناتوانم زین همه .کاری کنم

کاش می شد با دلم یاری کنم

عشق را گه گاه مهمانت کنم

تاسحرگه بوسه بارانت کنم

چون "رسا" خود را به قربانت کنم

یا درون سینه پنهانت کنم

گیتی رسائی