به یاد جوانی

زیادهـــــــــای جوانــــــــی فقط دلـــــــی مانده

چه ســــــالها که برفتست وحسرتی مانده

کنون کنار همیم لیک خسته فرسوده

تو گوئیا که جهان بوده تا چنین بوده

گیتی رسائی

فراموشی

فراموشی چه درمانیســــت یارب؟

چـو این درمان به دنیا نیست یارب

مـرا یارب چـــــرا درمان نکـــردی؟

جدا از مــن زمانی نیست یارب

گیتی رسائی

کاش میشد

کاش می شــــــــــــــد که زنو زندگی آغاز کنم

پیش هر ناکس و کــــــس سفره دل باز کنم

بازگویم به همه رشتـــــــه ی افکارم را

زقفس بال زنان سوی توپروازکنم

گیتی رسائی

عقل و دین رفت

من حریف دل دیوانه نی ام

سالــها هست درین خانه نی ام

عقــــــــل و دین رفـــــــت دل آمد به میان

آن شـــــــــــرابم که به پیــــــــــمانه  نــــــی ام

گــــــــــــیـــــــــتــــــی رســــــــــــــــــــــــائـــــــــــی

طاعون عشق

زدرد عــــــشق مگو .سیـــــنه ام از آن خون است

مثــــــــال دردِ دلم دردهــــــــای مجــــــنون است

نبود حاصــــــــلم از عشق جزغـــــــم و  حـرمان

همیـــشه گفتم و گویم که عشق طاعون است

گیتی رسائی

غصه های نهانی

گمان مــــــبر که زبانت غـــــم دلت گوید

ویاکه ناله و آهــــــی غم ازدلــــت شوید

چــه دردها که کند سینه ات زغم سوراخ

چه اشکها که چو آید فقــــط رخت پوبـد

گرفتــــــم اهــل دلی آمدو غمت پرسید

مباش دلخوش از آنی که اورهت جــــوید

نمی شــــــــود غم پنهان عیان در آئینه

نباشد آب چو در کوزه .کــی لبت بوید

کـــه غصه های نهانی"رسا"نهان بهتر

زخـــــــــارهای بیابان کجا گلـــی رویـد

گیتی رسائی

دریا خندید

ابر به باران گفت

من خالق تو هستم . اگر نبودم چه میکردی؟

قطره ی باران به دریا رسید و

دریا خندید.

گیتی رسائی

افسوس نمی خورم

افســـــوس نمـــــــــی خورم که رفتـــی ز بَرَم

من بــــوده ام و هســــــتم و خونین جگرم

برســـــوختگان نظر نمی باید کـرد؟

ای کاش نبود در جهانی اثرم

گیتــــی رســــائی

دل بریدیم

ما از دل خویشتن بریدیم

جز غم به جهان مگر چه دیدیم

هرجـــــــام که لب برآن نــــهادیم

غیـــــــــــــر از غم ودرد کی چـــــــــشیدیم

گیتی رسائی

هدیه نما تو عشق را

گفت زخویش خسته ام

دل به فراق بسته ام

تاکه زتو گسسته ام

درغم دل نشسته ام

*****

گاه مرا تو یاد کن

خسته دلی تو شاد کن

لطف نما تو داد کن

درره عشق جهاد کن

*****

من توام و تو عشق را

آتش و شور عشق را

همچو"رسا" تو عشق را

هدیه نما تو عشق را

گیتی رسائی

قصه ی صاحبدلی

به دل گفتــم چرا افسانه  گشتی؟

اسیری این چنــــین دیوانه گشتی؟

بگـــفتا قــــــصد من صاحبدلی بود

چرا پــس همدم  پیمانه گشتی؟

گیتی رسائی

گرگ اجل

افسوس مخور جهان همین است

بیــــــــهوده مــــنال این چنـــــــین است

خـــــــــــوش باش که نیـــــست فرصتی بیش

گــــــــــــرگیست اجــــــــــــل، که در کمیـــن است

گـــــــــــــیتـــــــــــــی رســـــــــــــــــــــائـــــــــــــــــــــــــی

راست گفتی

توگفـتی ، من ندانسته شکستم

درعشــــــــقت به روی دل نبســـــتم

همــــــه درد است .آری راســـــــت گفتی

چـــــــــه بیـــــــــــــــــهوده به پای تو نـــشستم

گــــــــــــــیتـــــــــــــــــــــی رســــــــــــــــــــائـــــــــــــــی

عمر بی مایه

یک روز دلم به دیدنــــت خوش کردم

یک روز به لب گزیدنـــت خوش کردم

اینگونه گذشـــــت عمر بی مایه من

گاهی به صداشنیدنت خوش کردم

گیتی رسائی

دلت جنگ گرفت

از نقش رخ تو شعر من رنگ گرفت

چون متـرسکی به سینه آهنگ گرفت

امــــــــروز کنار تو دلـــــــــم شادان اســـت

هـــــــرچند که بامـــــــنت دلت جــــــنگ گــــرفت

گـــــــــــیتـــــــــــی رســـــــــــــــائــــــــــی

رفته ام با دگری

دلخـــــــونم از اینــــــکه رفته ای با دگـــــری

مـــــــن زار و زبــــــــون تــــــو در کنار دگری

هـــردرد که می کشـم من ،ازدست منست

گفتـــــی تو برو، که رفتـــــــه ام با دگــری

گیتی رسائی

تو هستم کردی

دیدند به جـــــرعه ای تو مستم کردی

من نیست شدم ولی تو هستم کردی

و آنگاه شــــکستی به جفا بال و پرم

ای وای مگو ، آلت دستــــــم کردی

گیــــتی رســــــــائی

ببین حالم

تو بودی آتشی  گرم و سوزان

گلــــــستانم ز آتش شد نیستان

ندانــــــــستم به آتــــــش خانه کردم

ببیــــــــن حالم شـــــــدم چون می پرستان

گیتی رسائی

تیشه غم

دیوانــــگیم شــــده زبانزد

بدجـــــــــــــــور زمانه ریــــشه ام زد

اینگونه شــــــــــــــــدست حـــــــال و روزم

با تیــــــشه غــــــــــــــــم به ریشــــــــــــــه ام زد

گیتی رسائی

صدای درد

گمان مــــــــدار که بر درد تـــــــــو دوا باشم

یـــــــا بــــه هر ناله ات نــوا باشــــــــم

هرکــــــه از درد خود خبر دارد

در درون خودش صدا دارد

گیتی رسائی

قلبم تصاحب کرده ای

با سند یا بی ســـــــند قلبم تصـــــــــاحب کـــــــرده ای

با نگاهی خویــــــش را برمن تو غالـــــــــب کرده ای

تا به کــــــی باید به دنبال تـو باشم تا به کی؟

با دوصد ترفندِ خود ، مارا تو طالب کرده ای

گیتی رسائی

دلشدگی

در طربــــــــــخانه هــــــــوای گُل یادت کردم

عشـــــــــق را باهمه مستی به فدایت کردم

رفتـــــــم ازهــــــــوش که برپای گــنه آویزم

مهربانی به خــــــــطا، جای جــــفایت کردم

دوستــان پیــــــش رخُت رنگ رخُم را دیدند

بــغلــــــــط باز من ایــــن داغ به غایت کردم

مــــــن ازین دلشدگی، شــیفتگی جان نبرم

درهمیــــــــن حال ببین حـــــــظ نهایت کردم

هرکــــــــجا بودی و بـــــودم دل من آنجابود

باز هـــــــم باز هـــوای توو کـــــــویت کردم

اینـــــــــهمه عـــــشق سزاوار وفا بود ولی

ازتـــــــو من پیــــش خداوند شکایت کردم

چشـــم بستی و نبودی به جهانی که منم

من بیدل چو "رســــــا" حس رضایت کردم

گیتی رسائی

دوصد پیر را جوان کردی

شـــــــــراب خورده ای و ، مــــــنع عاشقان کردی

بخور بخور که دوصــــد پیر را جـــــــوان کردی

زلذتی که تو دادی ببـــــین که مخمورم

بحیرتم که چرا تیر در کمان کردی؟

گیتی رسائی

نشان دل

شــــــب اگر نیســــت مرا خواب، ز آزار دل اســــت

آتش ار هست فقـــط زیرسرو کار دل است

فــــــــتنه ها می کند و باک نــــــدارد ز کســــــی

تانفس هست قفس خانه وابزار دل است

می رود مســــــــت و ندارد زهـــــــوس پــــروائــی

هرچه آتش بسرم ریخت ازاینکار دل است

تا هــــوا هست و دلی هســـــت که ســــازد با وی

سازگاری به هوس شیوه و رفتاردل است

هــــــــرکه را هســـــــت دلی عــــــــقل بدو رو نکند

عقل بازیچه ی دستان هوسبار دل است

رنگ و روی رخ مـــن هـــــــــست نشان غــــــم من

این همه نقش فقط بر در و دیوار دل است

همــــــــتی کـــــن که دگر بار ببـــــــینم رخ تــــــــو

می فروزم به خودم نیست ز آزار دل است

تــــــــرسم از آتش عشــــــــقی که بســــــــوزانندم

چون "رسا"رشته ی هرکار به دستاردل است

گیتی رسائی

سر در گم عشق

کاش می شد من فراموشت کنم

همچو خورشیدی . که خاموشت کنم

بگذرم از تو فروپاشی کنم

با خیال تو هم آغوشی کنم

آسمان سینه بارانی کنم

عشق را با خویش قربانی کنم

هرغزل بهرت تماشائی کنم

درسرای عشق غوغائی کنم

ناتوانم زین همه .کاری کنم

کاش می شد با دلم یاری کنم

عشق را گه گاه مهمانت کنم

تاسحرگه بوسه بارانت کنم

چون "رسا" خود را به قربانت کنم

یا درون سینه پنهانت کنم

گیتی رسائی

در خواب و خیال

از ســــــر سیـــــری ببیـــــن گه گه نگاهت مـــیکنم

با خیــــــالات گذشته اشـــــــــتباهت مــــــیکــــنم

عشق و مستی داستانی بود چون خوابی گـــذشت

مـــــن ترا در خواب هایم بی گنــــــاهت میــــکنم

گیتی رسائی

گلایه

با خـــــــــود ز خودم گلایه دارم

گر خــــــــنده کنم  گلایه دارم

ازرفتــــــــن و ماندن و ز بودن

اصلا ز جـــــــــهان گلایه دارم

گیتی رسائی

به حال خویش بنالم

به حال خویــــــش بنالم ، که نیــــست همدردی

بهر نفــــــس که کــــشم ،آیداز درون دردی

هزاردرد چنان خـــــــفته است در جانم

نبود و نیست مرا قدرت هماوردی

گیتی رسائی

مست ِ مست توئیم

نداده ای تو شرابی و ؛ مستِ مســـــــتِ توئیم

به یک نگـــــاهِ تو عمریست؛ پای بست توئیم

به لحــــــــظه ای نــشدیم میهمان چـــشمانت

وفای ماست که چون موم ؛ خامِ دست توئیم

گیتی رسائی

غم درماندگی

تا نباشی مثل من ، در نمی یابی مرا

اشک سرخم را نمی دانی ز چیست

راز رنگ  زرد را

راز تنهائی و زخم سرد را

راز پژمردن میان سبزه زار

راز افسردن به هنگام بهار

تانباشی مثل من

در نمی یابی مرا

بی نیازی را ببین درمن چه غوغا میکند

باشکفتن فصلها درپیش ماست

لبک با غم خو گرفتن کیش ماست

سالها باید. سالها باید که تو از ماشوی

تا نباشی مثل من هرگز نمی یابی مرا

چون "رسا" دراین گذار زندگی

کی تو می فهمی غم درماندگی؟؟؟