ناامیدانه

رویا های تنهائی - ناامیدانه

چکنم شکوه ، زبانم به سخن گویا نیـــــست

گوید آنکس غم خود راکه،زکس پروا نیـــــست

سوز را من به درون چون خوره خاموش کنم

اشک چشم است بخشکد،که دگردریا نیست

هـــــــربلائی که بیاید بــــــزنم خـنــده بر آن

تانگویند کـــــسی همـــچو منِ رسوانیـــست

صـــد بلا هـــــمچو دُر و زر  بخود آویخــــته ام

آنچنـــانم که دگـــــر آرزوی فــــردا نیـــــست

شــــادم از رُ خ به مثــــــل پادشه بی تاجـــــم

هـــــمدمم هیچکــسی جز سحر و شبها نیست

درو دیوار زدم چــــنـــــــگ نیـــــــامـــد خبــــــری

تن مـــــن چون دگران است ،خــس و خارا نیست

ســـــوختم، ســـــوختم و ،ســـاختم و ،لب بستم

رحـــــم خوبست خـــــدایا دل من صــــحرا نیـست

زنـــدگی هــــــمچو گلــی خــــــار به پــــــهلو دارد

خــــــاردان اســـــت مــــرا، دانه گلـــــی پیدانیست

گر امیــــدیست مرا همچو "رسا" لطف خداســــت

ورنه امیــــــــد بـــه فــــــــردای دگر در مانیــــــست

راست گفتی

دل بریدم از تو

به خیال

بدون تو .....

خبراز زاغ میدهند

دیده خون شده