تا کی صبوری

چنان کردی

قلم زن خوش قلم زد

خار گلخانه

کودک نااهل

;

گم کرده ام هوش و حواسم

 

گهی میسوزم از یاد گذشته

 

کنون روزم چو شام تار گشته

 

ز شادابی چو گل بودم به بستان

 

زدم طعنه به رستم های دستان

 

دلم شاد و لبم خندان و جان مست

 

چه باکم گر دلی در سینه بشکست

 

مرا بود آینه دمساز و همراز

 

که با مرغ طرب بودم هم آواز

 

کنون مبهوت و مات و سر گریبان

 

ز آئینه شدم چون جن گریزان

 

ز روی خویش گاهی می هراسم

 

گهی گم کرده ام هوش و حواسم

 

شنیدم مادرم میگفت گهگاه

 

خوشا آنکس که میمیرد به ناگاه

 

اجل اکنون نماید ناز بسیار

 

"رسا" روحا نه جسمأ هست بیمار

 

#گیتی رسائی

غم پروانه

بیا دنیا بیا

ترک بال و پر کردم

حل معما

شدم کافر

احتیاج

خود کرده

 

زدست دیده و دل گفت فریاد

 

خوشا آنکه کزین دو گشت آزاد

 

درین دوران مگو دل، خونفشان است

 

زهر دردی به تنها صد نشان است

 

نمانده طاقتی تا باز گویم

 

اگر خواهم که از آغاز گویم

 

 

بدن درد است سر گشته بهانه

 

درخت خود زنیها زد جوانه

 

ندانسته به سر آتش نشاندیم

 

ز ره خود را به بیراهه کشاندیم

 

به حرف دشمن دین .دل نهادیم

 

خوشیها را یه زیر گِل نهادیم

 

شده بازیچه ی دستان دشمن

 

چنان فرمانبر ِ فرمانِ دشمن

 

چو شب کردیم روز روشن خویش

 

نکرده رحم بر جان و تن خویش

 

چو خود کردیم تدبیر نباشد

 

کمان بشکسته را تیری نباشد

 

"رسا" دل زندگان در گور خفتند

 

بگوش ما هزاران قصه گفتند.

 

گیتی رسائی

طبیب آمد

همچو شقایق

رفتی از یاد

نیست چاره دیگر

شدم دیوانه

رها از قفسم

توهم

بهترین دوست همسرم

 

تو ای یار گرمابه و گلستان

تو ای نازنین دوست ای همزبان

 

تو ای مهربان یار بهتر ز جان

تو ای بی نشان از کژّی جهان

 

تو ای همصدای همه راستان

تو ای گرمی محفل دوستان

 

تو ای همدم ویار زحمت کشان

تو ای بی نیاز از زمین و زمان

 

هر آنچه بگویم ز رفتار تو

ز مردانگی ها و پندار تو

 

کلامم نباشد رساتر از آن

که هستی تو سرکرده ی بهتران

 

توئی یادگار زمان قدیم

کریم و الیم و سلیم و رحیم

 

بود حسرتم روز بهبودیت

چو ایام بگذشته بهروزیت

 

تحمل بود کار ما ای رفیق

اگر چه جوانی برفته.دریغ

 

غم تو غم ما و یاران توست

همین عشقِ دائم که درمان توست

 

دو باره بهاران شود سبز رنگ

خزان میرود لحظه ای کن درنگ

 

عزیزم ز گردشگر کج مدار

ازین برهه هم بگذرد روزگار

 

"رسا دارد امید تا به شوی

چنانی گهی ماه و گه مه شوی

 

# گیتی رسائی

در رثای بهترین دوست همسرم

بهای دل

اما ندانی....

یاد جوانی

مرگ و زندگی

به دل گفتم

مکن کتمان

زیدکی میگفت

 

شنیدم زیدکی میگفت . ای یارب همه جانم

 

نه جانی در تنم مانده ،نه راهی بهر سامانم

 

زدنیا رفته ام اما ، اجل کرده فراموشم

 

زمانی ترسم او آید، که رفته دین و ایمانم

 

ندارم حسرت ماندن، درین دنیای پوشالی

 

نداند کس اگر . دانی، چه گویم .سرِپنهانی

 

دلم بشکسته میدانی، به صدها درد بیدرمان

 

تمام درد من باشد، به لفظ و بر زبان آسان

 

کجا باور بود کس را؟ ندیده یا که نشنیده

 

فقط شاید تو میدانی، که میسوزم درین بحران

 

اگر نالم ز بیداد است ، کو یک رهروی عادل؟

 

نباشدجان و تن دیگر، خداوندا به فرمانم

 

"رسا" آتش گرفته ،گر زبان آلوده گرداند

 

شده صدهاغم پنهان، به تنگ سینه اش مهمان

 

#گیتی_رسائی