پیوند و با هم بودن، اساس ش بر ندیدن عیب های همدیگر است. نه از روی نادیده گرفتن، بلکه اساسا ندیدن.
شروع به ایراد گرفتن از هم، همانا و دور شدن همان.
شخصی از دیگری ایراد گرفته، خب معلوم است میگذارد میرود...
خودم کردم که لعنت بر خودم باد
اگر ما را کنون او برده از یاد
نگشتم گر به دنیا لحظه ای شاد
ندارم شکوه ای از کس من اکنون
پیوند و با هم بودن، اساس ش بر ندیدن عیب های همدیگر است. نه از روی نادیده گرفتن، بلکه اساسا ندیدن.
شروع به ایراد گرفتن از هم، همانا و دور شدن همان.
شخصی از دیگری ایراد گرفته، خب معلوم است میگذارد میرود...