۱۴
آبان
رویا های تنهائی - بر ما مکن نظر
بر ما مکن نظر ، که ندانی تو حال ما
گردون نشــــــسته تا که ببیــند،زوال ما
دادســـــــت آن دلی که اَمانم بریده اســـــت
غمـــــــهای عالمــــــیست که کـــــــرده حــلال ما
هرگاه شِکوه نمودم مرا شکست
گـفــــتم چرا؟ بگــفت که ،باشد روال ما
بســــتم زبان ود ل بنــهادم به درد خویش
آخــــــــر به باد داد به یـــــــک دَم جـــــلال مــــا
حالا منم شکسته تر از مرغکی اسیر
آزادیم چه ســـــــود؟ شکســــتست بال ما
در زندگـــــــــی نبود بجــــــــز غم نصـــــیب من
ایـــــــن روزگار کــــــــرده فقـــــــط غـــم به فال ما
دیگر نمانده حسرت بودن برای من
بد گونه ای بســــوخت به گلشن نهال ما
حرف"رســـــــــا"نشست به دل آنزمان که گفت
آنگــــــــه که رفته ایم بگـــــــــو "خوش به حــال ما"
