بی خردان
سه شنبه, ۶ مرداد ۱۳۹۴، ۱۱:۵۵ ب.ظ
خندند به من اگر که حالم بینند
یا از رخ مـــن درد و مـــــلالم بینند
آتــــــش به جهان زنند این بـــی خردان
گــــــــر سّرِ دل و خـــــــواب و خـــــیالم بینند
گیتی رسائی
خندند به من اگر که حالم بینند
یا از رخ مـــن درد و مـــــلالم بینند
آتــــــش به جهان زنند این بـــی خردان
گــــــــر سّرِ دل و خـــــــواب و خـــــیالم بینند
گیتی رسائی
یک پلک سرمه ریخت که بی دل کند مرا
گیسو قصیده کرد که خاقانی ام کند
دستم چقدر مانده به گلهای دامنت ؟
دستم چقدر مانده خراسانی ام کند ؟
می ترسم آنکه خانه به دوش همیشگی !
گلشهر گونه های تو افغانی ام کند
در چترهای بسته هوا آفتابی است
بگذار چتر باز تو بارانی ام کند
چون بادهای آخر پاییز خسته ام
ای کاش دکمه های تو زندانی ام کند
این اشک ها به کشف نمک ختم می شوند
این گریه می رود که چراغانی ام کند رضا بروسان