دوست من

قربان سر آنکه مرا ، یار صدا کرد

شد مرهم و هر درد مرا بار دوا کرد

رنجور چو میدید مرا از غم ایام

با مهر مرا از غم و از رنج رها کرد

ازشادی من شاد چو گلهای بهاری

صد خنده و شوخی ز سرصدق و صفا کرد

بودند حریفان همه گهگاه کنارم

او خانه ی خود در دل و در دیده بناکرد

آزرده اگر ساختم از زخم ربانم

با آنکه ز من جور و جفا دید وفا کرد

چون رنگ رخم دید بشد محرم اسرار

صدها گره از کار من غمزده وا کرد

تا اوست مرا نیست غمی در همه ایام

این یار"رسا" لطف خدا بود و خدا کرد

#گیتی_رسائی