۱۴
شهریور
گمان مــــــبر که زبانت غـــــم دلت گوید
ویاکه ناله و آهــــــی غم ازدلــــت شوید
چــه دردها که کند سینه ات زغم سوراخ
چه اشکها که چو آید فقــــط رخت پوبـد
گرفتــــــم اهــل دلی آمدو غمت پرسید
مباش دلخوش از آنی که اورهت جــــوید
نمی شــــــــود غم پنهان عیان در آئینه
نباشد آب چو در کوزه .کــی لبت بوید
کـــه غصه های نهانی"رسا"نهان بهتر
زخـــــــــارهای بیابان کجا گلـــی رویـد
گیتی رسائی
